str 0 151

150 OGRÓD. AI.E NIE PLEWIONY

Tak gorących sentencyj, ale wieś i drugą

Puściwszy dożywotnie, chce mieć swoim sługą; Ojcu za wszystkie szkody i przeszłe zniewagi Rzęsiste dla trzech córek daruje posagi.

⁹⁵ Anoż zając rzecz marna, zwierz tak mdły i słaby, Co się już sam chciał topić, kiedyby nie żaby, Co go nie sęp, nie orzeł, leda wrona zduża,

Gdy przy swym domu staje, książęcia napuża, Bo gdzie rezolucyja z rozpaczą się sprzęże,

⁰⁰ Lew z lichego zająca, z niewiast będą męże.

Jako zaś z drugą stronę, kto w złym razie tchórzy, I tygrys się, i lampart w zająca przetworzy.

35. FRANTOWSKA ODPOWIEDŹ

„Pomaga Bóg! — potkawszy chłopa ze drwy rano,

A co to wieziesz?” — rzekę. Odpowie mi: „Siano”. „Drwa-ć ja widzę, obiesiu, czemuż ze mnie szydzisz?” „Ba, ty ze mnie, pytając, co wiozę, choć widzisz".

OGRODA NIE WYPLEWIONEGO CZĘŚĆ WTÓRA

36. ODPOWIEDŹ NA CO INSZEGO

Jadąc w drogę przez miasto, nie pamiętam czyje, Pytam dziewki na rynku: „Którą zegar bije?”

w. 96 topić [...] żaby — aluzja do znanej bajki ezopowej. w. 97 zdużyć — dać radę, zwyciężyć.

w. 98 przy swym domu staje — broni swego domu; napużać — napędzać strachu, nastraszać.

Odpowie mi z żałością, co znać było na niej: „Nie zegar u nas bije, ale zrzędna pani”.

37. O POECIE

Jeden poeta (bo znać, że pijał z Kasztalu),

Kiedym zostawał w ciężkim po mych dzieciach żalu, Ciesząc smutnego ojca, pisał wierszem do mnie,

Który tak się poczynał, jeśli dobrze pomnię:

⁵ „Niestetyż na ten śmierci nieuchronny dekret.

Która oczu nie ma, właśnie tak jako i kret,

A wżdy przecie wyryje ziemie wielką kupę...”

Chciało mi się odpisać na ten wiersz do składu,

Ale nie czas był żartom; atolim się przecie ⁰ Rozśmiał, chociaż jałowo, takiemu poecie:

„Śmierć kretem — odpiszę mu — ludzie jako mrówki, Kiedy się w jej przed zimą kryjemy kretówki”.

38. SŁUCHANIE WIERSZÓW SEN PRZYWODZI

Za fraszek moich jeden dziękując mi księgę,

Mówi, że „Bez nich ani wstanę, ani lęgę;

Tak w nich słowa, tak w nich rzecz dobrze ułożona, Że ledwie pocznie słuchać, zaraz uśnie żona”.

⁵ Aż drugi, od małżeńskiej niedawny przysięgi,

Wziąwszy dziewczę, sam letni: „O, szczęśliwe księgi!

37. o POECIE

w. 1 Kaszlał — źródło kastalskie, poświęcone Apollinowi i muzom, w. 2 Kiedym [...] żalu — mowa*o śmierci dzieci poety: syn Stefan zmarł w 1673, córka Zofia w 1677, syn Jerzy w 1691. w. 12 kretówka — kretowisko.