str !0 211

210 OGRÓD. ALE NIE PLEWIONY

Cóż mówią bramy, baszty i podniosłe wieże?

²⁰ Każda z nich mijające chmury głową rzeże.

Co samej kunszt natury, Wąwel mówi twardy,

Ufając w niedobyte kędy beloardy,

Poważny zamek murów krakusowych broni.

Tu królom biały orzeł koronuje skroni,

²⁵ Tu im berło do rządu, miecz daje do zwady;

Tu złoty frukt znakiem państw koronnej osady.

Tu one, które światu nie wynidą z dziwu,

Świętych kości klejnoty dostały archiwu,

Co pierwej, nim sam poległ, wskrzesił z grobu trupa,

³⁰ Tutecznego wiecznej czci godnego biskupa.

Lecz któż wypisze, czym przy delikackim wczasie Wszytkie zmysły Belweder, nierzkąc oko, pasie.

We drzwiach dziardyn, drugi raj; mają wdzięczne gusty Owoce, zioła zapach; nie masz tu kapusty,

³⁵ Rzepy i której nasze ogrody przywykły,

Boćwiny po litewsku, po naszemu ćwikły;

Same tylko fijory, sałaty, karczochy.

Nie ma nic Kampanija, nic nie mają Włochy,

Gdyby obiad bez chleba. wety bez obiadu ⁴⁰ Uszły, zaraz bym się jął tych panów przykładu.

Nic go we dnie, nic w nocy ze snu nie ocuci, w. 22 beloarda — tu: baszta, w. 26 zloty frukt — złote jabłko.

w. 29 Mowa o biskupie krakowskim, Stanisławie Szczepanowskim, który miał, według legendy, wskrzesić Piotrowina. w. 31 wczas — wygoda.

w. 32 nierzkąc — a cóż dopiero, nie mówiąc już. w. 33 dziardyn — ogród, w. 37 fijory — kalafiory.

w. 38 Nie ma nic Kampanija — nic ma nic lepszego, nic innego Kampania (Campagna di Roma, prowincja włoska, słynna z piękności i żyzności).

Nie gędzie wrzaskliwa gęś, nie pieją koguci.

Bydła nic masz żadnego; precz gnój, precz folwarki! Melodyjne słowiki, cukrowe kanarki ⁴⁵ (Nie zawszeć się wijola albo skrzypce godzą)

Wszelkie zabawy i sen południowy słodzą.

Niechże zdrów taki mieszka w Belwederze, komu Wiozą do uciesznego co potrzeba domu,

Co nań sto wsi, a tysiąc pługów nie Podgórze,

⁵⁰ Czarną, tłustą zawiską rzędzinę gdzieś orze.

Mnie wesoły Belweder, śliczna perspektywa,

Kiedy równa ulega pod pszenicą niwa Albo kłosy, rumieńcem zapalone źrałem,

Lekkim wieniem. zefirów kołyszą się wałem;

⁵⁵ Kiedy uszykowane szeregami kopy

Pojazdu swego z pola czekają do szopy.

Kościół we wsi, kiedy chcę, rachuję się z duszą,

Nie dbam, choć mnie zegary, choć dzwony nie głuszą; Kompas znakiem południa, kogut posłem świtu;

⁶⁰ I sen, i obiad zawsze wedle apetytu.

A kiedy matki z swymi łączą się jagnięty,

Znieś organy, znieś wszytkich muzyk instrumenty,

Nie usłyszysz tak różnych i głosów tak wiele.

Co kto lubi, mnie inszej nie trzeba kapele.

^6S Cóż oczom piękniejszego może być pozoru.

Gdy sto krów pożytecznych wracając z ugoru,

Jako więc Bachusowe słodkim winem grona Napełniwszy zdojone przynoszą wymiona?

Są psi, sieci, acz u mnie zwierzyna rzecz marna;

¹⁰ Lepszy kapłon niż bażant, spasny skop niż sarna, Kiedy z stajnie jelenia albo mi z karmnika

w. 42 gędzie — od ..gąść”: śpiewać.

w. 44 cukrowe — jak z cukru ulepione.

w. 50 zawiska rzędzina — żyzna rola na Zawiślu.