148
wym. Jest ona chroniona normami prawa międzynarodowego, głównie zasadą suwerennej równości państw i zakazu użycia siły lub groźby jej użycia.
Suwerenność wcwnęttaia odnosi się do swobody państwa w wykonywaniu kompetencji na jego terytorium i jest_wyłączna, pełna i samodzielna". Wyłączność oznacza, żc na terytorium danego państwa funkcjonuje struktura władzy politycznej odrębna i niezależna od innych państw. Wyraża się ona w wyłączeniu kompelencji innych podmiotów na terenie danego państwa (chyba, że za jego zgodą lub w zgodności z prawem międzynarodowym). Kompetencja władzy państwowej względem podlegającemu jej terytorium i ludności oraz w kontekście ustanowienia i ochrony określonego porządku społecznego jest jedyna i przeważająca nad innymi, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z prawa międzynarodowego12. Pełnia kompetencji wyraża się w tym, że zakres materialny suwerenności wewnętrznej nie jest z góry ustalony i nie wynika każdorazowo z norm szczegółowych prawa międzynarodowego. Pełny zakres kompetencji nie oznacza jednak samowoli. Samodzielność wiąże się z wykonywaniem kompetencji bez obow iązku uw zględniania poleceń i nakazów ze strony innych państw, z zastrzeżeniem, że nie jest to dowolność, bo państw o podlega wiążącym je normom prawa między narodowego. Kompetencje państwa, które nie podlegają regulacji przez normy szczegółowe prawa międzynarodowego określa się jako dyskrecjonalne lub należące do tzw'. strefy zastrzeżonej13.
Odnosząc się do pojęcia suwerenności wewnętrznej należy wyodrębnić również jej dwa aspekty, to jest państwowy i narodowy. Suwerenność w pierwszym aspekcie oznacza realne możliwości państwa jako organizacji politycznej do korzystania z. suwerenności w rozumieniu prawa międzynarodowego. Zaś suwerenność w aspekcie drugim wskazuje na fakt, iż władza państwowa wywodzi swą legitymację z demokratycznie wyrażonej woli narodu. Zakres i sposób działania władzy reguluje konstytucja, oparta na idei państwa prawa i zasadzie ochrony praw człowncka. Suwerenność wewnętrzna narodowa oznacza też, że władza powinna być sprawowana z optymalnym udziałem narodu". William M. Reisman twierdzi wręcz, że „suwerenność chroniona przez w-spółczesne prawo międzynarodowejest suwerennością jednostkową raczej niż suwerennością suwerena”13.
Jak już zostało wspomniane suwerenność prawna państwa nie jest pojęciem absolutnym. Należy pamiętać o tym, iż jestona ograniczona dwoma czynnikami: zasięgiem prawnej suwerenności innych państw oraz prawem międzynarodowym, tworzonym przez społeczność międzynarodową w oparciu o zasadę koordynacji, w celu
11 Jan Barcz, „Suwerenność w procesach integracyjnych”, [w:j Władysław Czapliński (red.). Suwerenność i integracja europejska. Materiały /tokonfćrencyjne, Warszawa: Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiegol999, s. 29-40.
12 Jerzy Kranz, „Państwo i jego suwerenność”. Państwa i Prawo, 1996, nr 7, s. 3-24.
15 Ibidem, s. 5 6.
lł Barcz, „Suwerenność w procesach integracyjnych...”, op.cit., s. 33.
13 Cyt. za: Gregory H. Fox, Brad R. Roth, „Dentocracy and International Law”, Review of International Studies, 2001, VoI. 27, No. 3, s. 327-352.