Image003301

24

i przebić się przez ogólne zamroczenie duszy. Nieporozumienia więc mogą płynąć stąd tylko, że jest to, jak podkreśla Zagórski, dramat intelektualny o przewadze konstrukcji myślowych.

W pierwszych latach powojennych życie społeczno-polityczne pozostawało pod znakiem wielkich przeobrażeń. Rewolucja rosyjska budziła ogólny niepokój, perspektywa na przyszłość była niepewna i mglista. Nowa treść życia szukała sobie w sztuce nowych form. Rostworowski sięgnął ku wzorom średniowiecznego misterium i swój niepokój o chwilę obecną zamknął w sztuce pt. Miłosierdzie. Rzecz, poświęcona zagadnieniom społecznym, wywołała od razu porównanie z Nieboską komeaią.

Myśl autora wypowiada się tutaj alegorycznie. Walka klas prowadzi do wielkiego zniszczenia i grozy na miarę średniowiecznego hymnu: Dies irae. Światem rządzi antychryst, ludzkość została doprowadzona do zupełnego upadku, wyrazem zaś panującego stanu rzeczy jest ukrzyżowane miłosiedzie Rostworowski zdaje się stać na stanowisku pesymistycznym w stosunku do człowieka i utrzymuje, że człowiek sam przez się rządzić się nie potrafi, ale jest bezwiednie rządzony niezależnymi od niego siłami. Jedną z sił, która łagodzi odwieczne konflikty,