img092 (13)

W tym okresie niewydolności nerek, organizm stara się rekompensować obniżającą się funkcję wydalniczą nerek.

Problem gospodarki sodowej. U części chorych należy nieco ograniczyć podawanie sodu ze względu na rozwijające się nadciśnienie tętnicze i cechy przewodnienia. Rozwój bądź też pogorszenie istniejącego już poprzednio nadciśnienia tętniczego może się przejawiać bólem głowy lub skłonności do krwawień np. z nosa. Źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia i doprowadzić do wylewu krwi do mózgu lub do zawału mięśnia sercowego. Kontrola n.t. opóźnia postęp niewydolności nerek. Należ}' regularnie przyjmować leki i okresowo kontrolować wysokość ciśnienia tętniczego.

U innych chorych może rozwijać się „zespół utraty soli” , polegający na zwiększonym wydalaniu sodu z moczem. Pacjenci ci muszą muszą przyjmować większe ilości sodu np. dosalając potrawy.

Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej. Polegają one na zwiększeniu się we krwi stężenia fosforanów' oraz zmniejszeniu się stężenia wapnia. Przeciwdziałanie tym zaburzeniom polega na przyjmowaniu węglanu wapnia. Ogranicza on wchłanianie fosforanów z przewodu pokarmowego i dostarcza niezbędnego dla organizmu wapnia. Niedokrwistość spowodowana zaburzeniami produkcji erytropoetyny przez nerki. Leczy się ją przez zastosowanie erytropoetyny.

3. Okres niewyrównanej przewlekłej niewydolności nerek.

Spadek ilości czynnego miąższu nerkowego poniżej 25%. Dotychczasowe mechanizmy wyrównawcze organizmu uległy wyczerpaniu. Podwyższenie się we krwi stężenia pochodnych azotowych takich jak kreatynina czy mocznik. Nasileniu ulegają zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, wapniowo-fosforanowej, nadciśnienie i niedokrwistość. Stopniowo pojawiać się mogą objawy narządowe. Zmiany te świadczą o uszkodzeniu bądź podrażnieniu innych układów lub narządów.

Mocznica prawdziwa - najbardziej skrajna postać przewlekłej niewydolności nerek. Objaw}⁷, obraz kliniczny jest bardzo różnorodny i dotyczy całego organizmu. Osłabienie, uczucie zmęczenia, wiełomocz/skąpomocz, obrzęki, odwodnienie, zadrapania, suchość, świąd, bladość skóry, niesmak w ustach, nudności, wymioty, niedrożność jelit.

Kwasica metaboliczna - pojawia się u większości pacjentów z niewydolnością nerek. Jej wyrównaniu częściowo służy przyjmowanie węglanu wapnia. W warunkach szpitalnych podaje się dożylnie wodorowęglan sodu.

Wraz z dalszym postępem niewydolności nerek efekty leczenia zachowawczego są coraz bardziej krótkotrwałe i odnoszą coraz mniejszy skutek . I tu pojawia się konieczność terapii nerkozastępczej.

U chorych z nefropatią cukrzycową rozpoczyna się dializoterapię znacznie wcześnij niż u pacjentów z tzw. pierwotnymi chorobami nerek. Chorzy z wielotorbielowatością nerek zwykle kwalifikowani są do dializy znacznie później ze względu na brak objawów klinicznych, mimo znacząco wyższych stężeń mocznika i kreatyniny w^re krwi.