img899

Cenne było w pracy Ż. Klemensiewicza przede wszystkim wprowadzenie terminal: /Język ogólny’/, który nie jest równoznaczny z terminami ,Język hteracki’^7Jężyk inteligencji”; wskazuje Z. Klemensiewicz w swej rozprawię słusznie, iż język ogólny „jest środkiem porozumie-nia wszystkich członków narodu bez względu na ich wiek, płeć, pocho-

-    •    . ₄ ....i . '-.«•>    ;    ’    **’" '■ . * *    ... **-, ....    * v i., -w

dzenie socjalne, pochodzenie terytorialne, zawód itd.”¹ Termin ten przy-

* * •••'"•- * " ^?* •> .

jął się dzisiaj niemal powszechnie, wbrew krytycznym ocenom i prognozom T^dęuęza Milewskiego²- Zdaniem tego językoznawcy, podejmującego bardzo ostrą i bardzo uproszczoną polemikę z systemem klasyfikacyjnym Z- Klemensiewicza, język polski dzieli się na dwie grupy: 1) język literacki (normy oparte na tradycji pisanej, jednolite) 12) gwary ludowe; innych języków nie mą, są tylko tzw. języki specjalne, czylT“ śTb w nic twa specjalne. Jednym tchem wymienia T. Milewski odmiany językowe, czyli „słownictwa specjalne”, tak różne, jak języki zawodowe, słownictwo studenckie, sportowe (tj* nie związane z zawodem), słownictwo naukowe i artystyczne. Język polski — zdaniem T. Milewskiego — „zróżniczkowany jest [...] pod względem fonologie znym i słownikowym”³, nie ma więc podstaw, aby nadużywać terminu „język” (= system norm regulujących komunikację między jednostkami) i tworzyć byty, które nie istnieją.

Kolejną typologię, stanowiącą zarazem polemikę z klasyfikacją Z. Klemensiewicza, przyniósł artykuł S. Urbańczyka⁴ (por. rys. 2).

język ogójnona-

rodowy (ogó/ny&p^

n&rmrin    / ^

narodowy)^

j qlT

etnicznyY

m

/ . dpi

żargony

/

język

pisany

(Uteracki)

y^uary

język _ komun i -ka tyun

. język

I mówiony

l

I

i

guang miejskie

f*'

oc/miana potoczna (nt'e*i/yspe -cjau zorana )

odmiana facho -^A/a (h/yspecja-Hzorana)

O język artystyczny

Rys. 2. Typologia odmian języka polskiego (w ujęciu S. Urbańczyka)

. • _J£mZr v;<-

■,r.~ •    • -1.    .1

w Mało

ję

15

1

   Z. Klemensie w i c z: O różnych odmianach..., s. 186.

2

   W. Taszycki, T. Milewski: Polski język literacki powstał polsce. Cz. II (napisana przez T. Milewski eg o). W: Pochodzenie zyka literackiego. Red. M.R. May en owa. Wrocław 1956, s. 408 i in.

3

• Tamże, s. 409.

*    a    _v    .*.••    *    •    '    •

4

S. Urbańczyk: Rozwój języka narodowego,..