IMG42 (3)

316 Ich dzieli powszedni

mówiący innymi językami, wierzący w innych bogów, zdumiewający kunsztem sumeryjskich rzemieślników, podziwiający wyroby, które dla miesz. kańca Sumeru są dobrem powszechnie znanym i stosowanym. Oto karawana kupców zaskoczona gwałtownym porywem wiatru zatrzymuje się u stóp wydmy. W zapadającym szybko mroku kłębią się tumany kurzu, piach zrywa się spod nóg, wiruje coraz szybciej i wyżej, biczami zacina twarze, tysiącami igieł wbija się w nagie ciało pod przewiewną szatą. Rośnie w górę kurzawa, miota się, rozszczepia i rozpływa, przybierając kształt ogromnych postaci o wielu głowach i wielu kończynach. W ślad za bogiem Kingaluddą zleciały się okrutne, krwiożercze demony. One niechybnie sprawiły, źe okulały juczne osły i z trudem tylko mogły się poruszać. Przez to opóźnił się marsz i karawana zamiast dotrzeć do wioski, do gospody, musi spędzić noc tu, w ciemnej i wietrznej pustce, wydana na łup złym mocom. To one — Udug i Galla, dziesiątki i setki demonów — nie pozwoliły, by ludzie znużeni dalekim przemarszem zaznali spoczynku pod dachem, by mogli obmyć nogi z pyłu i twarze z brudu, by mogli zjeść i popić wybornego piwa, którego nigdy nie brak w szynku, by mogli opowiedzieć o tym, co sami widzieli, i posłuchać, co widzieli inni. To one nie dopuściły do tego, by kapłanki miłości, oczekujące w szynku na podróżnych, ukoiły ich zmęczenie — bogom na chwałę, ludziom ku radości. Tego wszystkiego pozbawiły ich złe moce.

Wiatr wieje. Niesie z mroków głosy pustyni — szelest przesypującego się piasku i śmiech szakala, i płac? hieny, i ryk lwa... Nie brak w karawanie ludzi odważnych i zbrojnych, myśliwych zaprawionych w walce z dzikimi bestiami. Ale w ciemności mogą czaić się demony i zwodzić ludzi, naśladując głosy zwierząt! Na szczęście jest wśród wędrowców kapłan, który przez długie lata zgłębiał tajemnice zaklęć i może teraz wymówić potrzebne słowa:

Zły Udug. który tułasz się bezbożnie nad ziemią.

Zły Udug, który rodzisz nieład nad całą ziemią.

Zły Udug, który nie słuchasz żadnego błagania.

Zły Udug, który przeszywasz maluczkich niby ryby w rzece. Zły Udug, który strącasz wielkich (układając ich] w stosy.

Zły Udug, który porażasz męża starego i niewiastę,

Zły Udug. który krzyżujesz szerokie drogi.

Zły Udug, który przemieniasz w pustynię wielkie stepy.

Zły Udug, który przeskakujesz progi.

Zły Udug, który burzysz domostwa kraju.

Zły Udug, który wywracasz ziemię...

Jam jest rzucający czary kapłan, wielki kapłan [boga] Enki.

Pan posłał mnie...

Poza mną nie wolno ci wyć,

Poza mną nie wolno ci krzyczeć,

Przez złego człowieka nie śmiej sprawić, bym został wzięty.

Przez złego Udug nie śmiej sprawić, bym został pochwycony.

Przez niebiosa bądź zaklęty! Przez ziemię bądź zaklęty!

Ą gdy świt wstawał nad pustynią, gdy złe siły, korzystające z osłony nocy rfwoiet demony chorób, w przekonaniu Sumerów, ze szczególną zawziętością powały chorego z nastaniem zmierzchu — umykały przed blaskiem roztaczanym pgi Ulu, karawana ruszała w drogę. Ta nasza, wyimaginowana, i te wszystkie, ftórc w rzeczywistości przemierzały stepy, pustynie, lasy, góry i morza, odkrywając coraz to nowe i dałsze zakątki tajemniczego świata, rozsławiając swój kraj ojczysty i pomnażając jego bogactwo — owoc codziennego trudu tysięcy mieszkańców miast i wiosek.