Teoria wielostronnego kształcenia a modele lekcji 49
3. waloryzacyjna,
4. praktyczna;
IV. typologia (wg Z. Sośnickiego — różne sposoby myślenia
przy uczeniu się i różne drogi przechodzenia od teoretycznej wiedzy do praktycznej51)
1. powtórzeniowa,
2. ćwiczeniowa,
3. wycieczkowa,
4. laboratoryjna.
Niezależnie od typu każda lekqa przebiega mniej więcej podobnie: są w niej czynności przygotowawcze (np. sprawdzenie pracy domowej), czynności podstawowe (określają je funkcje dydaktyczne lekcji), czynności końcowe (utrwalenie nowego materiału, zadanie pracy domowej itp.).
Analizowane wcześniej strategie wielostronnego kształcenia determinują struktury lekcji.
Strategia informacyjna — struktura lekcji z dominacją tej strategii może obejmować cztery ogniwa:
1. zetknięcie ucznia z nowymi wiadomościami,
2. skojarzenie przez nauczyciela tych wiadomości z już posiadaną wiedzą,
3. usystematyzowanie nowych struktur wiedzy,
4. zastosowanie wiadomości w nowych sytuacjach.
Można by tu przytoczyć za R. I. Arendsem52 syntaksę lekcji w modelu podającym, która zawiera też cztery fazy. Lekcja biegnie od wprowadzenia, podczas którego nauczyciel kształtuje nastawienie i przedstawia swoje cele, poprzez zaprezentowanie wstępnego uporządkowania, potem materiału, a kończy się interakcjami nauczyciela i uczniów, mającymi wzbogacić i zintensyfikować uczniowskie procesy poznawcze.
51 Sośnicki Z., Lekcja (w:) Encyklopedia pedagogiczna. Warszawa 1993, s. 341.
52 Arends R. I., Uczymy się nauczać, op. rit., s. 261.