instalacje122

4. TEORIA SILNIKA SKOKOWEGO 126

W celu uzyskania najkorzystniejszego tłumienia musi być zapewniona odpowiednia równowaga pomiędzy wymienionymi parametrami.

Jak widać z powyższego, w celu uzyskania intensywnego tłumienia trzeba zwiększyć rezystancję obwodu stojana R. Zwraca się uwagę, że również w celu uzyskania dużej częstotliwości pracy jest pożądane znaczne zwiększenie R. Jednakże konieczny jest w tym przypadku kompromis, gdyż tak znaczne zwiększenie R, jakie jest potrzebne w celu uzyskania dużej częstotliwości pracy nie zapewnia już należytego tłumienia oscylacji, o czym świadczą wyniki badań opublikowanych w pracy [71]. Badano seryjny, dwupasmowy silnik skokowy z wirnikiem reluktancyj-nym, o wartości skoku 7,5°, którego rezystancja obwodu stojana wynosiła R = 0,5 0. i stwierdzono, iż optymalną rezystancją (zapewniającą najkrótszy czas uspokojenia) była wartość R — 3,2 fil, czyli przeszło 6--krotnie większa od rezystancji obwodu stojana. Przy R > 3,2 fi czas uspokojenia wydłużał się.

Rys. 4.19. Porównasiie czasu ustalania się położenia kątowego wirnika przy różnych wartościach rezystancji obwodu stojana

Była oscylografowana droga kątowa w funkcji czasu, przy różnych wartościach rezystancji obwodu stojana R od 0,5 Q do 32fi. Wybrane oscylogramy przedstawia rys. 4.19. Stwierdzono, że duże zmiany rezystancji dają w następstwie niewielkie zmiany zdolności tłumienia. Również widoczne jest, że w przypadku braku rezystancji zewnętrznej, przy występowaniu wyłącznie rezystancji własnej uzwojenia stojana — tłumienie jest nikłe.

Na rysunku 4.20 przedstawiono wg pracy [71] zdjętą doświadczalnie krzywą, określającą czas ustalenia oscylacji wirnika w funkcji rezystancji obwodu stojana.

Rys. 4.20. Czas ustalania się położenia kątowego wirnika silnika skokowego w funkcji rezystancji obwodu stojana (wg [71])

Na rysunku 4.21 przedstawiono wg patentu [90] schemat układu sterowania silnika skokowego z tłumieniem dynamicznym oscylacji, opartego na wykorzystaniu napięcia indukowanego w cewkach uzwojenia stojana nie zasilanych w danej chwili impulsami, lecz zwartych przez urządzenie przełączające, co powoduje powstanie prądu w tych uzwojeniach. Działanie układu jest następujące: Obwód 10 wytwarzający impulsy, jest przyłączony do licznika dekadowego 12, Każdy impuls otrzymany z obwodu 10 generuje w liczniku dekadowym 12 impuls przekazany do jego indywidualnego wyjścia. Licznik dekadowy 12 jest połączony szeregowo z urządzeniem przełączającym 14, które zawiera bramki NOR (od 16a do lód), połączone w szereg rezystory (od I8a do 18d) i tranzystory (od 20a do 20d). Kolektory tranzystorów, działających jako łączniki, są przyłączone do uzwojeń silnika skokowego (od 21 a do 2ld). Drugie końce uzwo-