197
5.4. Projektowanie operacji obróbki skrawaniem w procesie technologicznym
Trzecia grupa to obrabiarki specjalizowane. Są to obrabiarki, dla których opracowanie procesu technologicznego wymaga dobrej ich znajomości, ażeby wykorzystać wszystkie możliwości technologiczne, jakie one stwarzają. Obrabiarki te to między innymi: tokarki wielonarzędziowe, tokarki kopiarki, automaty tokarskie, tokarki karuzelowe, frezarki i strugarki wzdłużne, wiertarko-frezarki.
Mogą to być zarówno obrabiarki uniwersalne, np. tokarki, i specjalizowane, np. tokarki wielonarzędziowe (rys. 5.20). Korzyści wynikające z ich stosowania przedstawiono w rozdz. 1 p. 1.4.2 wraz z przykładem. Do specjalnych odmian tych obrabiarek zalicza się: centra obróbkowe, autonomiczne stacje obróbkowe, elastyczne systemy produkcyjne.
RYS. 5.20. Tokarka wielonarzędziowa Andrychowskiej Fabryki Maszyn
Centra obróbkowe (rys. 5.21)
Należą do obrabiarek wielooperacyjnych sterowanych numerycznie, umożliwiających obróbkę w jednym zamocowaniu wieloma różnymi narzędziami pobieranymi z magazynów narzędzi, wprowadzonymi do pracy w kolejności ustalonej planem obróbki. Centra obróbkowe przeznaczone są do obróbki części klasy korpus i części płaskich.
Mankamentem centrów obróbkowych, uniemożliwiającym wydatne zwiększenie ich wydajności, jest ograniczenie ich pracy tylko do jednego narzędzia. Niedoskonałość tę niektóre firmy próbują złagodzić przez budowę centrów wielowrzecionowych albo przez zastosowanie na centrach jednowrzecionowych głowic wielonarzędziowych lub całych skrzynek wielowrzecionowych wymienianych automatycznie z magazynu.