Magazyn6e601

652

IMPUTACJA — INCOGNITO

Przy przejściu na mniej abstrakcyjny stopień rozumowania podane rozwiązanie zagadnienia imputacji będzie musiało ulec pewnym poprawkom. Uwzględnienie niedoskonałej podzielności czynników lub produktu odbiera funkcji produkcji charakter funkcji ciągłej. Krańcowe produktywności nie mogą być właściwie obliczone. Wynagrodzenie czynników produkcji będzie zależało od wielkości jednostek. Ogólna zasada imputacji nie da się zastosować w sposób dokładny.

Uwzględnienie monopolistycznych form rynl< owych również powoduje odchylenia od przedstawionej powyżej zasady wynagrodzenia czynników. Przedsiębiorca może być monopolistą albo na rynku czynników t. zn. być jedynym nabywcą jednego, kilku lub wszystkich czynników, albo też może być monopolistą na rynku produktu t. j. może być jedynym sprzedawcą danego produktu.

Gdy przedsiębiorca jest jedynym nabywcą jakiegoś czynnika, wtedy, wyzyskując swoje stanowisko monopolisty, może pła cić temu czynnikowi mniej niż wynosi jego produkt krańcowy. Wynagrodzenie czynnika będzie zależało od elastyczności po laży tego czynnika. Różnica pomiędzy produktem krańcowym wartościowym a sumą wypłaconą czynnikowi produkcji będzie stanowiła zysk monopolowy przedsiębiorcy.

W wypadku gdy przedsiębiorca jest monopolistą na rynku produktu, wartość produktu rośnie mniej niż proporcjonalnie w miarę zwiększania się jego ilości, czyli produkt wartościowy rośnie wolniej od produktu technicznego. Przedsiębiorca wynagradza czynniki według ich produktywności krańcowej wartościowej, co pozostawia mu pewien zysk, będący właśnie zyskiem monopolisty. Jeżeli przedsiębiorca posiada swoje własne czynniki produkcji, to wynagradza on tylko czynniki obce, t. j. wynajmowane, według ich produktywności krańcowej wartościowej. Wynagrodzenie czynników własnych stanowi zysk monopolowy, którego rozmiar zależy od elastyczności popytu na produkt.

W praktyce zawsze będziemy mieli do czynienia z pewną niepodzielnością dóbr i z mniej lub więcej zdecydowa*iemi formami monopolistycznemu Stąd też obowiązująca w abstrakcyjnem rozumowaniu zasada równości cen czynników z produktywnościa-mi krańcowemi wartościowemi będzie obowiązywała z różnemi ograniczeniami, wyni-kającemi z dodatkowych okoliczności, które będziemy chcieli uwzględnić. Niepodzielność i monopol są momentami, które można uznać za najważniejsze. Są jednak również i inne okoliczności mające p>ewne znaczenie. Zagadnienie odróżnienia w wynagrodzeniu czynników produkcji płacy, renty i procentu polega na uwzględnieniu przy określeniu tych pojęć pownych dodatkowych okoliczności, charakteryzujących grupy czynników produkcji, zwane pracą, przyrodą i kapitałem. Jakkolwiek jednak uwzględnimy dodatkowe okoliczności wpływające na wysokość wynagrodzenia czynników produkcji, działanie ich zawsze będzie polegało na spowodowaniu pewnych odchyleń od zasady krańcowej produktywności, która stanowi podstawę, na której rozwiązuje się zagadnienie imputacji.

Literatura : BÓhm Batcerk E.: Positioe Theorie des Kapitals. I wyd. Innsbruck 1889, IV toyd. Jena 1921. — Clark J. B.: Distribution of Wealth. New York, I wyd. 1899, ost.wyd. 1924.— Edgeteorlh: The Laws of Increasing and Diminishing Beturas. The Theory of Distribution. „Collected Papersvol. I., London 1926. — Hicl s J. R.t The Theory of Wages.Appendix (1). London 1932. — Knight T. H.: Bisk, Uncerlainty and Profits. I wyd. 1921, przedruk 1933. — Mayer h.: Zurechnung. „Hand-wOrterbuch der Staatswissenschaften.⁹* wyd. IV, tom VIII.— Menger C.s Grunds&tze der Volkswirtschaftslehre. Wien 1871.— Parało V.s Cours d'£conomie Politięue. Lausanne 1898. — Robinson J.: Eulers Theorem and the Problem of Distribution. „Economic Journal'* 1934. — Schneider E.t Theorie der Produktion. Wien 1934. — Schults H.: Marginal Productiuity and the General Pricing Process. „ Journal of Political Economy⁹⁹. 1929. — Wickmell Knuts Vorlesungen Cber NaiionalOkonomie. Jena 1913. — Wickemteed P. H.s The Co-ordination of the Laws of Distribution. London 1894. — Wieser F.s Der naWr-liche Wert. Wien 1889. — Waham L.: Notę sur la refutation de la Theorie anglaise du fermage de M. Wicksteed. „Becueil publii par la faculU du droitLausanne. 1896.

J. Drewnowski.

Incognito.

Wyraz włoski, oznacza „nie będąc znanym*. I. polega na tem, że zwierzchnik państwa, przebywając poza granicami swego kraju i pragnąc uniknąć kłopotów i niewygód, związanych z ceremonjąłem, przybiera fikcyjne nazwisko i podróżuje jako osoba prywatna.

I. ścisłe, gdy obcy rząd nie wie, kto ukrywa się pod przybranem nazwiskiem, zdarza się bardzo rzadko. Zwykle rząd ten jest zawczasu powiadomiony o zamiarze zwierzchnika państwa korzystania z i. i musi na to wyrazić swą zgodę. Zgodę tę może on cofnąć i wtedy normalne przepisy cere-monjału zaczynają natychmiast obowiązy-