Magazyn6f101

657

IND JE BRYTYJSKIE

walo się 121 254000 osób. Kolejne miejsca zajmują: język bengalski (53408000 osób), pandżabski i Labuda (24 660 000 osób), Maratha i Konkani (21 361 000 osób) oraz Orija (ii 194000 osób).

Wśród języków drawidzkich, stanowiących odrębną grupę języków aglutynujących (poza I. nie spotykanych), a obejmujących swym zasięgiem południe i południowy wschód półwyspu, najbardziej rozpowszechnione są języki: telugu (26373000 osób), tamilski (20411 000 osób), kanarski (11206000 osób) i malajam (9137000 osób). Ogółem językami drawidzkiemi w r. 1931 mówiło 71 642000 osób. Językami europejskiemi w r. 1931 posługiwało się zaledwie 646000 osób, w czem 319000 angielskim.

Religją ²/„ ludności I. (239 185 000) jest braminizm, system religijny oparty na kulcie bóstwa trój jedynego (Brahma, Wisznu, Sziwa), w świadomości mas prostaczych jednakże będący zwykłym politeizmem. Braminizm jest rozpowszechniony na obszarze całego kraju, głównie jednakże na obszarze I. właściwych, gdzie jest religją około 90% ludności (Madras 89%, Prowincje Centralne 87%, Bihar i Orissa 82,5%, Prowincje Zjednoczone 83,8%, Bombaj 80,3%). Kolejne miejsce pod względem liczby wyznawców zajmuje mahometanizm, wyznawany przez 22% ludności. Mahometanie są rozmieszczeni podobnie jak bramini po całych I., głównie jednakże na północnym zachodzie kraju, gdzie stanowią od 60—90% ludności. Znaczny odsetek stanowią oni również w Bengalji i Orissie (55%)- P° islamie najwięcej wyznawców liczy buddyzm (12787000), panujący we wschodnich Himalajach i w Birmie (84,3%). Niewiele liczebnie buddystom ustępują animiści (8280000 wyznawców), w większości zgrupowani w Assamie, Bi-harze i Orissie, w Prowincjach Centralnych i w Birmie, tym zaś chrześcijanie (6 297 000 wyznawców), najliczniejsi w Madrasie, gdzie chrześcijaństwo było krzewione najwcześniej. Ową mozaikę wyznań uzupełniają jeszcze: religją sichów (odłam brami-nizmu), rekrutująca swych wyznawców prawie w całości z pośród ludności Pan-dżabu, dalej współcześnie z buddyzmem powstały ascetyczny dżajnizm (1252000), wyznawany przez część ludności Bengalji, oraz kult Zoroastra, krzewiący się wśród

Parsów, mieszkających w prow. Bombaj. Żydów w I. niema prawie zupełnie.

Głownem zajęciem ludności I. jest rolnictwo i pasterstwo, któremi trudni się 66% ogółu mieszkańców. Z pozostałego odsetka zatrudnionych 10,3% przypada na przemysł i górnictwo, 7,2% na służbę domową, 6,4% na handel i komunikacje, 1,3% na wolne zawody, 0,9% na rybołówstwo i myślistwo.

Poziom kulturalny ludności I. jest bardzo niski. Poza skromnym odsetkiem szczytów hierarchji społecznej, ogół tkwi w zacofaniu i ciemnocie, z reguły opornie ustosunkowując się do wszelkich wysiłków rządu, zmierzających do naprawy owego katastrofalnego stanu. Analfabetyzm w I. jest zjawiskiem powszechnem (88% ogółu ludn.), mimo że od r. 1911 w I. prawnie obowiązuje przymus szkolny, w niewielkim stopniu zresztą tylko spełniany. Coprawda bezwzględne cyfry szkolnictwa są imponujące (233 tys. szkół z 13 milj. uczniów), w stosunku jednak do rozległości i liczby ludności kraju przedstawiają się zgoła skromnie, przyczem dodać należy, że znaczna część owych adeptów nauki po pewnym czasie zpowrotem staje się analfabetami. Tego stanu szkolnictwa nie ratuje też zgoła istnienie na terenie I. 16 uniwersytetów oraz dość licznych szkół średnich, dostępnych przecież tylko dla młodzieży, wywodzącej się z najwyższych warstw społeczeństwa.

4. Stosunki gospodarcze. Sprzyjający klimat, umożliwiający dwukrotne zbiory w ciągu roku, jak i dobre gleby stwarzają doskonałe warunki dla rozwoju rolnictwa. Ono też jest podstawą gospodarstwa I., żywiąc i zatrudniając większość ludności tego kraju. Panującą jednostką rolną jest gospodarstwo małe bądź karłowate, będące w części własnością włościan, w części zaś należące do t. zw. zemindarów, u których chłopi są czynszownikami. Powierzchnia uprawna w I. wynosi r 585 330 km², przyczem znaczna część wymaga sztucznego nawodnienia, stosowanego na wielką skalę (225 000 km²).

Głownem zbożem I. jest ryż, uprawiany wszędzie na obszarach niskich i mokrych, bądź dających się sztucznie nawodnić, na-dewszystko zaś nad dolnym Gangesem i Bramaputrą, w Birmie nad Irawadi, tudzież na obszarze delt rzek uchodzących do zatoki Boinbajskiej do Kaweri włącznie.