Magazyn3301

Dlatego też czeka ją największa sława. Wszystkie jej czyny muszą się kicrowaś jedna inyślą: za wszelką cenę naprzód na wroga! Żołnierz powinien w boju nawet po wyczerpujących marszach i niedostatkach zachować odwagę, energję, rozwagę i zdolność szybkiej decyzji. Niema nic niebezpieczniejszego, jak odwrócić się tyłem do nieprzyjaciela. Kto bez wyraźnego rozkazu znajduje się poza iinją bojową swego oddziału, ‘jest tchórzem. Kto oddali się. od swej kompanji, powinien przyłączyć się do postępującego za nią oddziału i oddać się pod komendę przełożonego tego oddziału; po walce odszuiłać swój własny oddział i wyjaśnić przyczyny swej nieobecności.

Pluton w szyku bojowym stanowi jednostkę taktyczna dla dowodzenia i kierowania ogniem tak długo, jak to tylko możliwe. Patrz § 59, 68—71.

A. Atak.

Atak rozpoczyna się od chwili rozwinięcią się strzelców w tyraljery. Zaleca się wysunięcie pierwszej zupełnie luźnej linji tyraljerskiej, ażeby zbadać, gdzie są nieprzyjacielskie pozycje czołowe, rowy strzeleckie, umocnienia fałszywe itd.

O ile to możliwe, stosując się do terenu -należy pierwszą pozycję ogniową zająć skrycie: w terenie bez osłon — luźne, niezłączone linje ty-raljerskie, i dopiero po osiągnięciu pozycji zgęś-cić je, nie odpowiadając na ogień nieprzyjacielski. O rodzaju posuwania się decyduje cel waiki, przestrzeń, którą trzeba przejść i teren.

a) Rozpoczęcie ognia.

Żeby rozpocząć ogień, należy posunąć się z możliwie najmniejszemi stratami tak daleko na-