Magazyn5501 djvu

157

Dane z patologji dziedziczności.

Wyraźne, ale nieistotne obciążenia.

należy najpierw wymienić jako nieistotne.

Z wyraźnych

Wady refrakcji.

Porażenie powiek, ptosis.

Porażenie mięśni ocznych, ophthalmo-plegia.

Drżenie oczu, nystagmus.

Kaszaki, atheromata.

Skłonność do przepuklin.

Pęcherzyca wrodzona, bullosis trauma-tica.

Choroba D a r i e r a, zrogowacenie skóry.

Dwuwzrost rzęs, districhiasis. Pęcherzyca Duhringa.

Przykurczenie Dupuytrena. Powiększenie fałdu kąta oka, epikan-thus.

Brak wydzielania potu, anhidrosis.

Brak palców.

Tłuszczaki.

Zniekształcenie palców.

Wilcza paszczęka,

Anomalje zgryzu.

Znamiona maczyniowe, teleangiektazje. Brak uwłosienia.

Wyrostki skórne szyjne.

Nadmierne wydzielanie potu na rękach i nogach, hyperhidrosis.

Zanik skóry.

Ubytek w tęczówce, Coloboma iridis. Pozostanie jednego lub obydwu jąder w kanale pachwinowym lub w jamie brzusznej, kryptorchismus.

Krótkość palców, brachydaktylja.

Zajęcza warga.

Migrena.

Kurza ślepota, liemeralopja.

Zniekształcenie paznokci.

Plamy albinotyczne, brak barwika w poszczególnych częściach skóry, al-binizm częściowy, (alhinismus par-tialis).

Skłonność do płaskiej stopy.

Obrzęk Quinckego, oedema angioneuro-ticum.

Nadmierny wzrost, akromegalja.

Choroba Recklinghausena, neurofibro-matosis.

Brak zdolności rozpoznawania barwy czerwonej i zielonej. (Daltonizm częściowy).

Zez, strabismus.

Niedowidzenie na jedno oko.

Zrogowacenie gruczołów potnych, po-rokeratosis.

Płetwy między palcami nóg.

Piegi.

Jąkanie się i bełkotanie.

Stopa widlasta i ręka widłasta.

Astygmatyzm.

Zrost palców rąk lub nóg, Syndactylia.

Pierś lejkowata.

Zrogowacenie stopy i dłoni.

Zniekształcenie palców u nóg.

Jakkolwiek wyliczone — bynajmniej niekompletnie — obciążenia dziedziczne są bardzo niepodobne do siebie, mają jednak z eugenicznego punktu widzenia tę wspólność, że z ich powodu nikt nie musi być pozbawiony możliwości posiadania dzieci, chyba, żeby nagromadzenie się licznych takich nieznacznych anomalij u tego samego osobnika napiętnowało go jako ogólnie upośledzonego i zdegenerowanego. Dane obciążenie samo przez się nie byłoby w tym wypadku groźne, lecz byłoby wskazówką istnienia ukrytego lub zamaskowanego upośledzenia całej osobowości. Dawniej przed epoką mendelizmu, przypisywano przesadnie wielkie znaczenie takim stygmatora, ale nowsi patologowie przez pewien czas dość je lekceważyli, albo nawet zupełnie odmawiali im znaczenia. Nie uznawano już nadal istnienia „typus degeneratus", który według starszych poglądów miał się zdradzać stygmatami, lecz widziano tylko poszczególne wady dziedziczne, które wedle zasad Mendla miały niezależnie od siebie przechodzić na potomstwo. Dopiero ostatnio poczyna się znów przykładać wagę do narzucającego się faktu, że wiele obciążeń występuje korelacyjnie i że za niektóremi, samo przez się mało znaczącemi znamionami, kryją się jeszcze zamaskowane właściwości ustroju, ważne dla oceny eugenicznej. Zapewne, małe ma znaczenie to, że ktoś ma płetwy między palcami, rękę widia-