pierwszego wyładowania w ciągu trzech mi-utraty przytomności na terenie szpitala.
lenie w zakresie zastosowania tych urządzeń osiągnąć o wiele szybciej i łatwiej niż w zakre-cia defibrylatorów manualnych. Sprzęt automa-ma za zadanie stworzyć możliwość wykonania "cji przez szersze grono personelu medyczne-gniarskiego, paramedyków i osób mogących adkami zdarzenia (np. policja, osoby rozpoczy-resuscytację — „first responder defibrillation”). z wykształceniem medycznym i obowiązkiem RKO powinny być szkolone, wyposażone ^nione do wykonania defibrylacji. Próba defibry-onana przez pierwszą osobę udzielającą po-1 decydująca, a opóźnienie w wykonaniu ego wyładowania jest głównym czynnikiem de-*cym przeżycie po zatrzymaniu krążenia.
IE NIEPRZERYWANEGO UCISKANIA KLATKI EJ
podręczniku jest szczególnie podkreślane e wczesnego i nieprzerywanego uciskania :-rsiowej. Ratownik wykonujący uciskania klatki cj powinien je przerwać tylko w celu oceny ryt-wykonania defibrylacji oraz powinien być przy-do ich podjęcia jak tylko wyładowanie zosta-rczone. Gdy obecnych jest dwóch ratowni-obsługująca AED powinna naklejać elektro-as RKO. Można przerwać RKO tylko, jeśli Konieczne dla oceny rytmu i wykonania defibry-obsługująca AED powinna być przygoto-wykonanie wyładowania gdy tylko analiza zo-Dńczona i defibrylacja jest zalecana, uoew-się, że żaden ratownik nie dotyka poszkodowa-ynczy ratownik powinien ćwiczyć koordyna-ania RKO ze skuteczną obsługą AED.
AMY PUBLICZNEGO DOSTĘPU DO LACJI
publicznego dostępu do defibrylacji (Public Defibrillation — PAD) i programy wczesnego do defibrylacji osób rozpoczynających resus-mogą zwiększyć liczbę poszkodowanych, świadkowie zdarzenia podjęli RKO i prze-i wczesną defibrylację, a tym samym popra-alność w pozaszpitalnym zatrzymaniu Programy te wymagają zorganizowanej odpowiedzi ratowników wyposażonych i przeszkolonych w zakresie rozpoznawa-nagłych, powiadamiania służb ratowni-^ania RKO i użycia AED. Programy defibrylacji istniejące na lotniskach, w sa-, kasynach wykonywanej za pomocą AED
przez ratowników przedmedycznych oraz szerokie programy z udziałem policjantów jako ratowników przedmedycznych notują wysoką przeżywalność w NZK, wynoszącą od 49-74%.
Zalecane elementy dla programu powszechnego dostępu do defibrylacji zawierają:
• zaplanowane i przećwiczone działanie,
• szkolenie potencjalnych ratowników w zakresie RKO i użycia AED,
• powiązanie z lokalnym systemem ratownictwa medycznego,
• prowadzenie audytu (kontrola jakości).
Program publicznego dostępu do defibrylacji umożliwia poprawę przeżywałności w zatrzymaniu krążenia, jeżeli jest zorganizowany w miejscach, gdzie istnieje wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia zatrzymania krążenia w obecności świadków. Odpowiednie miejsca można wyznaczyć na podstawie prawdopodobieństwa wystąpienia co najmniej jednego przypadku zatrzymania krążenia w ciągu 2 lat (np. lotniska, kasyna, obiekty sportowe). W przybliżeniu 80% pozaszpitalnych zatrzymań krążenia występuje w prywatnych mieszkaniach i zabudowaniach, ten fakt ogranicza skuteczność PAD w poprawie przeżywalności NZK.
SEKWENCJA UŻYCIA AED ALBO DEFIBRYLATORA Z TRYBEM DORADCZYM (ryc. 8.7)
1. Upewnij się, że ty, poszkodowany i pozostali świadkowie zdarzenia jesteście bezpieczni.
2. Jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny i nie oddycha prawidłowo:
— poproś kogoś o przyniesienie AED i wezwanie pogotowia lub zespołu resuscytacyjnego. Jeśli nie ma nikogo w pobliżu sam wykonaj te czynności.
3. Rozpocznij RKO zgodnie z wytycznymi (patrz rozdział 4).
4. Gdy tylko pojawi się AED:
— włącz go i podłącz elektrody; gdy jest więcej niż jeden ratownik, RKO powinna być prowadzona do chwili zakończenia tych działań;
— postępuj zgodnie z poleceniami głosowymi/wizual-nymi;
ALS 93
Europejska Rada Resuscytacji