skanowanie0217

TWARZ

Na pograniczu jawy i snu —

Kędy z dreszczem zrywasz się na wierzch Lub bez pamięci lecisz w bezdeń snu — Gwiazdo-magnetyczny zmierzch Przezroczy

Rzucił mi w same oczy Niezapomnianą TWARZ.

W oczy mi wpadła nagle.

Gdym już, już leciał w senne głębiny: Światłocienie diable —

A środkiem jaśń Anioła —

A jeszcze wyżej i dookoła Bogo-ojcowy geniuszu blask jedyny.

Błyskawice ócz

Rozszerzonych bizantyńską trwogą — Czoło śród tucz —

Ale burze żadne już nie zmogą Niedościgle rozwichrzonej aureoli Eona...

To już nadświatowa sfera —

Choć brody noc nieprzenikniona W czerniach antycznego Lucyfera!

Straszliwy cud!

Cudowne przerażenie!

Do jakichż doszedłem wrót, że tacy Cienie

Z atawistycznych, zatajonych otchłani Zjawiają się nie wezwani!...

Niezapomniane Zjawienie!

Na pograniczu snów —

Gdzie się stykają jawa i Marzenie —

Czy cię zobaczę kiedy znów?...

Więc Dziady z Otchłani wyszli?...

Wielką się zdajesz nieść,

Nieogarnioną przez doczesne myśli, Wspaniałą treść —

Nieogarnioną, nie znaną dotąd wieść!...

Mamże nazwać cię po imieniu?...

Kto jesteś... prawie wiem.

Lecz dziwny strach mowę mi wiąże czcią... Do czasu — do czasu —

Aż znak mi dasz...

Zduszę to Miano w sercu mem —

Otoczę mgłą.

Pozostań w cieniu--

Do czasu zwij się TWARZ.

435