zcenariusz nr1 str 2

Pojęcie organizacji wiąże się ściśle z pojęciem metody. Ze względu na powiązanie przyczynowe tych dwóch pojęć (K. Więckowski 1998. s. 212):

-    metoda ma charakter pierwotny.

-    organizacja natomiast - wtórny

Najpierw nauczyciel wybiera metodę, a dopiero polem określa, którą z fonu organizacyjnych aktywności dzieci należy zastosować. Metoda wymaga bowiem zorganizowanego toku działania.

W procesie edukacyjnym występuje określona organizacja aktywności dzieci. Podstawowymi formami organizacyjnymi aktywności w procesie edukacyjnym są:

-    aktywność indywidualna.

-    aktywność zbiorowa.

Tc dwie formy dzielą się na następujące kategorie (K. Więckowski 1998, s. 258; W. Goriszowski 1994. s. 116-117; lys. 3):

Rys. 3. Organizacja aktywności dzieci w młodszym wieku szkolnym

Te formy aktywności dzieci występują również na lekcjach muzyki. Program nauczania przedmiotu muzyka - ujęty w trzy działy - odpowiada trzcin podstawowym dyspozycjom muzycznym:

-    odtwórczej.

-    twórczej.

-    oraz pcrccpcyjncj.

Przewiduje stosowjnic w procesie dydaktyczno-wychowawczym następujących fomt kontaktów najmłodszych uczniów z muzyką (Program nauczania 1992, s. 12; J. Szypułowa 1988. s. 543; M. Sachcr 1997, $. 35-36; M. Przychodzińska 1989, E. HofTinan-Lipska. L. Jankowska 1988; tabela 7):

-    śpiew i ćwiczenie mowy.

-- gra na instrumentach.

-    ruch przy muzyce.

-    elementarne tworzenie muzyki.

-    słuchanie muzyki.

Organizacja .-iklywuo<ci dzieci na lekcjach muzyki (I-; l.i|wka. W |*r/ythmJnW,» IWI.n tfu nasi)

lenny aktywności	Omówienie - cccliy cluruktery styczne	Uwagi
* 1	Z	i
r Sprew i twcmiic mowy	•    1‘niscnla je« kumą mułjcnił przed Mawiając* wiele walorów ckipcesyjno-otctyc/nysli Jest u* miniatura imizyc/iia dostę|»i» wyimmc/ii dla nic w |*clni j»v«n ukształtowanego głosu, zawiera proste ucści słowno-muzyczne. które dziecko |*>irnli /in/mnioć i pr/c/yć •    Piosenka. lącząs mu/ykę ze skmnii. ułatwia il/icsku picisss/c kontakty z nudną dla niego ubsti akcyjną Sztuką JZw lęków. jeM podsiawową formą niuryczrtci ekscesu •    Piosenka uświadamia dzieciom najprostsze Zjawiska muzyczne tyimicznc. melodyczne. dynamiczoo-agogicziic i dotyczące Im-dowy formalno. swyslko In Umiem w mim.ilmow ci |mstaci jesi nwMle •    Śpiew i piosenka pozostają riic/bęeliiyiti i podstawowym środkiem umuzykalniania. lutuialn.i fuiin;t muzycznej ekspresji dziecka. Źródłem jego radości. jiodstauą kształcenia się W jego wyobraźni pierwszych wyoUaZen muTycnmh •    (.'wic/enia mowy polegają na rytmicznej recytacji Ickflów. slu/ą ciągłemu doskonałemu mowy dziecka. mają równa'/ na celu uuwijaiuc sjirawności rudtoucj narządów mowy Recytowanie rytinicznc tekstów w określonym metrum slu/y lak/c |H/ygoto-waoiu gloso dziecka do poprawnego śpiewania Ćwiczenia obejmują -    prawidłowa artykulację santuglocck. -    poprawną dykcję sylab i wyrazów. -    czynienie głosu dziecka |>odatiiym na zmiany dynamiczne, -    czystość intonacji, uwarunkowaną aktywnością wyubra/m mu/yczjiej i gotowością emisyjną aparatu głosowego	WiIuhJ/i w skład działo odtwarzanie muzyki
Gm na instrumentach	•    Akompaniowanie «ln śpiewu, stosowanie tó/nyclr efektów perkusyjnych. np. stukanie, klaskanie, dmuchanie. tupanie •    Akompaniowanie na instrumentach |Kikosyjnych o określonej wysokości dźwięków prostych, rytmicznych: bębenek jednostronny, lombutyn ((rębcnck baskijski), talerze (czyńcie. Żele), kołatka (kaslanicty). grzechotki (marakasy), drewienka Iklawcsy) i inne. Gra na wymienionych inslnnncntnch kształci poczucie rytrnu i rozwija wrażliwość na barwę d/więku Kolejność wprowadzania instrumentów wydobywanie d/więku ptze/ potrząsanie (kołatka, grzechotka). - iustriiiiKnty uderzane palcami (tamboryn. Iiębcock). uderzanie pałeczką (bębenek. diewienka. Itójkąl, talerze) •    Akompaniowanie na instrumentach |xrkusyjn>eh o określonej wysokości dZwięku. mclndycrnycli. czyli instrumcntash sziali-kowych dzwonkaclt. ntctalofhnach. ksylofonach •    Gumie nu Iksie pttzstym (podłużnym) i metodyce (od klasy III)	Wchodzi w skład działu, odtwarzanie muzyki

27