0010401

Ps.

Pt

wtórnego kościoła, gdy się odprawiało jego poświęcenie , i że to używanie stafo się niejakim rodzajem prawa, na uroczystości, i że tytuł Psalmów Gradualnych został im przypisany z tego powodu. Alo w przekonaniu, że taka liczba była gradusów w drugim kościele, i że ten był zwyczaj Lewitów śpiewać na gradusach, pozostawałoby zawsze do załatwienia najistotniejsze zapylanie, któro jest: żeby wiedzieć dla czegoby wybrano raczćj te a nie inne psalmy do śpić-wania, przy poświęceniu kościoła? Możnaby na to odpowiedzieć: że czytamy w wielu z tych psalmów o kościele, o powrocie z niewoli, i że te psalmy zdawały się właściwsze do uczynienia świetniejszą:    radości i

wdzięczności owych, którzy powrócili z Babilonii’ do Jerozolimy, i że po długiej przerwie widzieli nakoniec kościół podźwigniony. Ta myśl, rozciągając ją, a nie ścieśniając ni do gradusów kościoła, ni do jego poświęcenia, mogłaby doprowadzić do rozpoznania gruntownego. Trzeba przeto najpierwej zastanowić się, że słowo hebrajskie które się wykłada na to Gradusy, znaczy także Wstąpienie, i że Judzka ziemia jest krajem górzystym , z którejkolwiek strony idzie się do Jerozolimy, trzeba koniecznie było iść do góry. Z drugiej strony jest rzecz pewna, że Psalmy gradual-ne mają jakby cały stosunek widoczny do Jerozolimy do kościoła , i do oswobodzenia z niewoli, i że powię-kszej części nie mogą bydź tłumaczone tylko w tćm rozumieniu. Naturalną tedy rzeczą domyślać się, iż gdy

Izraelici schodzi li sią do Jerozolimy na wielkie urorzystości, i gdy oni zaczynali wstępować na górę ku ternu miastu odmawiali, albo też raczej śpiewali Psalmy, które najwłaściwiej ściągały się do lego świętego miejsca. Locz to pierwsze rozumienie prowadzi nas do drugiego daleko wyższego , i przywmdzi do wspomnienia na niebieskie Jeruzalem , ku któremu potrzeba , ażebyśmy unosili się przez nasze pragnienia w czasie, do póki zn-slajem na tein miejscu naszego wygnania , i którego to ziemskie Jeruzalem tylko jest obrazem.

PT0LEMA1DA Wojenne. Miasto Fenicyi nad środziernnćm morzem, na południe z strony góry Karmelu, z portem sławnym. A Tyro descendi mus Plolemaidem. Zbudowane było od Ptolemeusza, który mu nadał swe imię, i stało się potem jedną z kolonii Rzymskich. Hebrajczykowie nazywali je Akko, i było przeznaczone od Jozuego pokoleniu Asser, które wyniszczyło tamtejszych mieszkańców. Wojska Krncyaly, nadały mu imię św. Jana z Akry, i to było ostatnie miasto, które chrześcianie posiadali w Syryi. Kawalerowie św. Jana walecznie go bronili, przeciw sułtanowi egipskiemu, który po długiem oblężeniu dobył go i zrujnował. (Aclor. Cap. 21.)

PT0LEMA1S, czyli Rozetla. Miasto Pentapoln w Egipcie, gdzie się zgromadzali żydzi tego kraju, którzy uciekali od prześladowania Fi-lopatora. (II. Machab. Cap. 7.)

PTOLEMEUSZ Wojenny, imię powszechne królów Egiptu, od Plole-

meiisza syna Laga, a ż do zdobycia Egiptu przez Rzymian. My tu nie wspominamy tylko tych, o których czyni się wzmianka w piśmie, i którzy mieli stosunek z historyą Izraelitów.

PTOLEMEUSZ, zwany Soler, syn Laga , opanował Egipt po śmierci Aleksandra Wielkiego, przy którego dworze zostawał. Ten monarcha dla zapewnienia sohie własności tego królestwa zdobyciem prowincyj pobliźszych, opanował Cclcsyryą iFenicyą , za pośrednictwem swych wodzów , i wszedł on sam do Judei, dobył Jerozolimy szturmem w dzień szabatu, w którym rozumieli żydzi, że nie wolno im było wziąść się do broni, dla dania odporu, Przesłał on więcej niż 100,000 niewolników do Egiptu, z pomiędzy których liczby wybrał 30,000 na u-trzymywanie straży w miejscach znaczniejszych swego państwa, przekonanym będ^c jak ten lud był dokładny w dotrzymaniu wiary poprzysię-żonej swym monarchom, wezwał jeszcze żydów , by przybyli do zamieszkania w Ale:sandryi , dla dopełnienia jej ludności , i zapewnił im prawo obywatelstwa. Wielka liczba z żywowskiego narodu była powolną na to jego wezwanie, i przybyli na mieszkanie nie tylko do Alexandryi, ale i do wielu innych miast tego królestwa, jako to do Libii i CerenaRsi. (Joseph. Antąuit. Libr. 12.)

PTOLEMEUSZ, Piiadelphus , syn Sotcra, nastąpił po swoim ojcu, który jeszcze żyjąc przybrał go do rządu , i królował z żoną swoją Kleopatrą. Regnanłibus Plolemeo, etCIeo-palra (Libr. Estker.) Rył on nazwany Filadelphem to jest kochający swych braci, w przeciwnćm rozumieniu, ponieważ dwóch pozbawił życia. Uczynił królestwo swe slawńem przez miłość którą miał ku naukom , i przez sławną bibliotekę w Alexandryi , którą wystawił ojciec jego, a którą on zbogacił księgami rządkiem! i ważue-mi, które tylko mógł wynaleść we wszystkich częściach świata. Zostawił ją przed śmiercią złożoną, ze 100,000 ksiąg, a jego następcy powiększyli aż do liczby 700,000. Jest mniemanie że to był ten Ptolemeusz, który kazał pr?,etlómaczvć księgę pisma starego testamentu na język grecki, które tlóinaczcnic jest znane pod imieniem siedmiudziesiąt tlómaczów, o którcm na swoiem miejscu. Filadelphus miał następcą syna swego Evergclu, co znaczy Dobroczynny, jest to ów, któremu najwyższy kapłan Oniasz drugi , człowiek łakomy i słabego ducha, odmówił płacenia podatku dwudziestu talentów srebra, któro jego poprzednicy zawsze wypłacali królomE-giptu, jako boid należący się tej koronie. Ewerget rozgniewany tern odmówieniem, wysiał z dopominaniem się od żydów zadosyć uczynienia z pogróżkami, że jeżeliby tego odmówili, miał wyprawić wojska, któreby ich wypędziły z kraju, i podzieliły między siebie. Żydzi zbliżali się do ściągnienia na siebie ostatnich nic-szczęśliwości, gdyby Józef wnuk najwyższego kapłana niebyt wstrzymał burzy swoją roztropnością. Sprawił on to, iż go wyprawiono do Egiptu, lam stał ssę tak przyjemnym królowi, i