060 3

Rozdział 13

Słudzy szatana

W rozdziale tym omówimy zupełnie inne źródło przekleństw, jakim są słudzy szatana.

Nastawienie do szatana w kręgach chrześcijańskich waha się między dwoma skrajnościami. Niektórzy chrześcijanie całkowicie ignorują szatana i starają się postępować tak, jakby on nie istniał. Inni boją się go i poświęcają mu o wiele więcej uwagi, niż na to zasługuje. Pomiędzy tymi dwoma skrajnościami znajduje się biblijna równowaga.

Szatan jest istotą stworzoną, zbuntowanym aniołem, który został zrzucony z nieba. Szatan włada duchowym królestwem zła, zbuntowanymi aniołami i pomniejszymi duchami, zwanymi demonami.

Nazwa szatan oznacza „przeciwnika”, „nieprzyjaciela". Szatan jest niezmiennie, nieugięcie wrogiem samego Boga, Jego ludu i Bożych planów. Jego celem jest zdobycie kontroli nad całym rodzajem ludzkim. Posługuje się głównie taktyką zwodzenia, którą opanował po mistrzowsku. W Obj. 12,9 szatan został opisany jako „ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat".

Szatan już dzisiaj sprawuje władzę nad znaczną częścią ludzkości - nad tymi wszystkimi, którzy są zbuntowani przeciw Bogu. W E£ 2,2 szatan został określony jako „władca, który rządzi w synach opornych”. Ludzie zwykle nie zdają sobie w pełni sprawy ze swojego stanu. Są miotani w różne strony przez siły, których nie rozumieją i nad którymi nie potrafią panować.

SŁUDZY SZATANA

Są jednak wśród nich i tacy, którzy dobrowolnie otwierają się na szatana, nawet jeśli nie uświadamiają sobie w pełni, kim on jest. W pogoni za władzą i pieniądzem posługują się nadprzyrodzonymi siłami, które udostępnił im szatan.Tacy słudzy szatana znani są niemal we wszystkich kręgach kulturowych i noszą różnorodne miana: znachor, mchawi, szaman, tohanga, czarownik, guślarz, wróżbita, wiedźma, kapłan lub kapłanka szatana itd. W prawie każdym kręgu kultury plemiennej na świecie istnieje specjalna nazwa dla takiej osoby.

Naszym głównym źródłem informacji na temat szatana jest sam Jezus. Po tym jak rozesłał siedemdziesięciu uczniów, aby przygotowali przed nim drogę, powrócili oni z radością mówiąc: „Panie, i demony są nam podległe w imieniu twoim”. Na to odpowiedział Jezus: „Oto dałem wam moc, abyście deptali po wężach i skorpionach i po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej, a nic wam nie zaszkodzi” (Łuk. 10,17.19).

Jezus potwierdził, że szatan jest prawdziwy i ma moc. Ale obiecał swoim uczniom, że moc, którą im powierzył, da im zwycięstwo nad mocą szatana i ochroni ich przed jego próbami zaszkodzenia im. Wszyscy słudzy Pana powinni wiedzieć o mocy, jaką dał im Jezus, i nauczyć się skutecznie nią posługiwać.

Jednym z podstawowych środków, jakimi posługują się słudzy szatana, starając się zaszkodzić Bożemu ludowi, są klątwy. Bardzo żywo ilustruje to historia Balaka i Bileama z 4 Mojż. 22-24.

Balak był królem Moabu położonego na wschód od Jordanu. W czasie podróży z Egiptu do Kanaanu Izrael rozłożył się obozem przy granicy Moabu. Balak uznał to za zagrożenie, ale brakowało mu odwagi, aby otwarcie zaatakować Izraela. Wynajął więc Bileama, by rzucił na niego klątwy, mając nadzieję, że w ten sposób Izrael zostanie tak osłabiony, iż Moabid z łatwością go pokonają. Bileam był „wieszczem”, znanym w całej okolicy, który pobierał wysokie opłaty za swoje usługi.

Wielu współczesnych chrześcijan odrzuciłoby takie nonsensowne przesądy i uznałoby, że nie mają one żadnej mocy. Bóg jednak zareagował zupełnie inaczej. Bóg uznał, że klątwy, które wypowiada Bileam, mogą stać się poważnym zagrożeniem dla Izraela. Dlatego też zainterwe-

121