130 Roztwory i równowagi fazowe
wego w wodzie c i ksylenie c" wynosiły odpowiednio 3,71 • 10-3 i 1,67 • 10-2 M. Obliczyć współczynnik podziału monomeru kwasu benzoesowego pomiędzy wodę i ksylen.
Roz w i ąz a n i e. Rozważmy najpierw fazę ksylenową. Równowagę dimery-zacji kwasu benzoesowego w ksylenie przedstawia równanie
2HA ^ (HA)2,
zgodnie z którym stała dimeryzacji ma postać
= [(HA)2] c® d [HA]2 ’
gdzie c® = 1 mol • dm~3 jest stężeniem standardowym. Całkowite stężenie kwasu HA w tej fazie wynosi
c" = [HA] + 2[(HA)2],
a definiując stopień dimeryzacji w fazie ksylenowej równaniem
c = [(HA)2]
S c" '
gdzie 0 ^ 5 ^ 0,5, otrzymuje się stężenia w ksylenie
[HA] =c"( \-2b\ [(HA)2] = c"<5,
Sc
czyli
c" (1-2 S)2 '
Po rozwiązaniu tego równania względem 5 otrzymujemy dwa pierwiastki:
S\ = 0,391 oraz S2 = 0,638.
Ze względu na definicję stopnia dimeryzacji (S ^ 0,5) prawidłowa jest wartość Si = 0,391, a stężenie monomeru HA w ksylenie wyniesie
[HA]" = c"( 1 - 2r5) = 1,67 • 10-2 (1 - 2 ■ 0,391) = 3,64 ■ 10~3 M.
W fazie wodnej przebiega reakcja dysocjacji
Kd =
HA^H+ +A’,
której stała dysocjacji wynosi
ća2
Kq~ c®(1 '
Po wstawieniu wartości liczbowych i rozwiązaniu równania kwadratowego otrzymuje się dwa pierwiastki na stopień dysocjacji «, z których tylko jeden jest dodatni, a = 0,123. Tak więc stężenie monomeru w fazie wodnej jest równe
[HA]' = c( 1 - «) = 3,71 • 10“3(1 - 0,123) = 3,25 • 10"3 M,