16197 koc1

• Gofred •

Jako się zgadza z dźwiękiem głośnej strony Taniec — to rączym, to leniwym krokiem. Ale rycerze mają swe obrony I strzegą, aby i mową, i wzrokiem Ich łagodności do serca nie przyszły,

I same tylko zwierzchnie cieszą zmysły.

66

A jeśli też zmysł czasem ubłagany Wpuścił co wewnątrz łagodnej słodkości, Rozum zarazem w baczenie ubrany Odcinał żądze, umarzał chciwości.

Tak i ten, i ów szedł nie oszukany Dalej na pałac. A te — obcych gości Nie mogąc pożyć — w wodę się wnurzyły Żałosne barzo, że nic nie sprawiły.

KONIEC PIEŚNI PIĘTNASTEJ

PIEŚŃ SZESNASTA

ARGUMENT

Wchodzą rycerze do wielkiego dworu, Gdzie bel w rozkoszy Rynald uwikłany; On się swych dzierżąc przewodników toru Uchodzi z niego srodze rozgniewany. Armida prosi, plącze do umoru,

Lecz darmo: idzie precz nie ubłagany.

Z gniewu swój pałac wiedma zepsowała I w lot po rzadkim. powietrzu bieżała.

1

On wielki pałac piękny i ozdobny Okrągło beli czarci postawili.

We śrzodku ogród bogaty, osobny W najgłębszym jego łonie wymierzyli. Wewnątrz rząd gmachów zgoła niepodobny Do wybłądzenia — sztucznie uczynili.

A to tam, to sam, miedzy gęste progi Szły błędów pełne i omylne drogi.

2

Po gładkich stopniach wchodzili do góry Przez co najwiętsze do pałacu wrota,