19262 Strona012 (2)

Tablica 3

Higroskopijność i rozpuszczalność utleniaczy*

	Wilgotność	Rozpuszczalność		bezwodnych soli w wodzie
	względno w % aud nasyconymi rozi worami sol i w loni|i. 20"<;	'V i	g na KM) i	g rozlworn		w mola cli 0(1 1000 g rozi woni w l 20°c:
HlłMiIttrzo		i —o^#!:	I =20°(1	l=50°C	t = IOOT
1 lilnitmyi
i ' In,	'.17	3	7	17	36	0.5
Un(! ;«>,),	94	* 17	26	.37	51	0,9
Na' l<>,	74	45	50	59	67	\.7
Mt((!IU|)i	—	—	64		—	2,5
Niłtli Itlnraiiy:
fci ll(>«	99	. 0,7	1,7	5,1	18	0.1
	{Ili	II	18	30		1,5
NmC|o4	—	-	66	71	75	5,4
	—	67	74	79	85	2,2
					24 (1 75°)
KMaO*	99	2,7	6,0	14		0,4
Aialniiy:
Mll(N()a)i	99	4,8	8,1	15	25	0.3
k No,	92,5	12	24	46	71	2,4
l'li(N()s).	94	27	34	44	56	1,0
Mi(N<),),	86	28	42	48	v 50	2,0
NiiNOi	77	42	47		63	5,8
NII|Nt)a	67	54	64	78	91	8,0
M«(NO,)2	68	33	41	46	73	2,8
I^NO,),	55	50	56	74	78	3,4
MiK No,),	33	50	57	77	—	3.2

• lł«ne przytoczone w tablicy wzięto z literatury podanej na końcu rozdziału

(Ul, l«l. 1101).

Azotan strontowy można stosować w masach pirotechnicznych w przypadku, gdy nie ma w nim domieszek soli magnezowych I wapniowych podnoszących higroskopijność soli.

Całkowicie nie stosuje się jako utleniaczy soli metali ciężkich. I*ł'zyczyną tego jest ich deficytowość, stosunkowo niewielka zawartość w nich tlenu oraz okoliczność, że w mieszaninie z takimi InHolumi, jak magnez, cynk itd., w razie obecności niewielkiej ll'wK'1 wody, może łatwo przebiegać reakcja wymiany, na przykład: Pb(NQ₃)₂ + Mg = Pb + Mg(NO_a)₂.

Ogólnie biorąc, w celu zapewnienia dostatecznej stałości mas zawierających jako substancję palną metale czynne (magnez cynk i Id.), należy stosować jako utleniacze przede wszystkim sole met.a-l i, które stoją w szeregu napięciowym (tablica 4) wyżej od metali użytych w masie.

W masach, które jako substancje palne mają magnez, można praktycznie użyć jako utleniaczy tylko rozpuszczalne związki potasu, baru, strontu i sodu (sole litu są drogie, a sole wapnia — hi-groskopijne).

Tablica 4

Normalne potencjały elektrod E„ w temperaturze 25°C (szereg napięciowy)

" I E luki ruda	U„* woli ów	Elekl rodu	Ea wullów
Li/J.i+	1:un	' 11/II i	-l o,;h '
K/K t-	1 2,92	Sn/Su + *-	i 0,14
Ua/Ba* +	1-2,92	JMi/1'b-H-	i 0, IM
Sr/Sr *•+	I 2,8*1	1*1(11,)/II+	0,01)
C:i/Ca++	+ 2,81	Ctl/Cll-H-	—0,34
Nn/Na+	; 2,71	Cii/Cu +	- 0,51
Mg/Mg++	-| 2,88	Hg/Hg+	— 0,80
Al/Al+H-	l-l.IMt	IIR/IIK++	— 0,80
Mii/Mn ^1 +	-| 1,05	Ag/Ag+	0,80
Z11/Zn ^1 r	i 0,7I>	A11/A11+	— 1,7
Fe/łc++	i oM	l‘t(F )/F,	2.8

* Wartości E„ wzięto z książki N. Tzgaryszewa i S. Gorbaczewa: Kurs lieorieticzeskoJ elektrochlmil, Goschimizdnl, Moskwa—Leningrad 1951.

§ 4. WYMAGANIA TECHNICZNE STAWIANE UTLENIACZOM

W'

Utleniacze stosowane w pirotechnice powinny odpowiadać następującym wymaganiom.

1.    Posiadać maksymalną zawartość substancji podstawowej (zwykle ponad 98—99%).

2.    Minimalną zawartość wilgoci (najczęściej dziesiąte części procentu).

3.    Małą ilość soli higroskopijnych i soli metali ciężkich.

4.    Wodne roztwory utleniaczy powinny mieć reakcję obojętną.

5.    Utleniacze nie powinny zawierać zanieczyszczeń w postaci substancji palnych lub twardych (piasek, szkło itd.),. podwyższających wrażliwość mas na bodźce mechaniczne.

6.    Utleniacze nie mogą zawierać domieszek, które by obniżały stałość chemiczną mas przy przechowywaniu (np. obecność bromianów w chloranach) lub które by osłabiały elekt specjalny.

27