25579 P1010274 (7)

uje się po dwa zdjęcia na początku i kodcu szeregu, jo obszaru (N) będzie wynosiła:

13

i zdjęcia lotniczego

ęć lotniczych zależą od położenia kamery iotni-rypadek ogólny, tzn. gdy zdjęcie jest nachylone jego zdjęcia posiadają szczególne właściwości, srakterystycznymi zdjęcia lotniczego. Na rysun-enn T, płaszczyznę zdjęcia n (nachylona do BBS&yzne główną pionową V, przechodzącą idtą do płaszczyzny terenu T, oraz płaszczyznę rodek rautów S i równoległą do płaszczyzny yzny V i Jt nazywamy główną pionową zdjęcia tzyzny zdjęcia). Linie prostopadłe do głównej |wm hh. Linię poziomą przechodzącą przez główną poziomą ho h₀ , a poziomą będącą ayzontu H z płaszczyzną zdjęcia n - linią

jęcia są; punkt główny zdjęcia o, punkt nadi-iwny punkt zbiegu z.

i prostokątnym środka rzutów S na płaszczy-' różnego rodzaju opracowaniach fotograme-) za pomocą znaczków tłowych. Stanowi on początek układu współrzędnych tłowych zdjęcia lotniczego.

Punkt nadirowy n jest punktem przebicia płaszczyzny zdjęcia przez prostą pionową przechodzącą przez środek rzutów S. Punkt ten jest punktem zbiegu wszystkich linii prostopadłych do płaszczyzny terenu T. Kierunki wychodzące z punktu nadirowego nie są zniekształcone z powodu deniwelacji terenu, posiadają zniekształcenia wynikające jedynie z nachylenia zdjęcia.

Plinkt izocentryczny i jest punktem zdjęcia 7t przez gnia zdjęcia (ra-optyczna karne-

Ogólne podstawy fotogrametrii

ry i prosta pionowa przechodząca przez środek rzutów S). Kąty, których wierzchołki znajdują się w punkcie izocentrycznym, nie mają zniekształceń ze względu na nachylenie zdjęcia i są równe odpowiednim kątom mierzonym w terenie (punkt wiernokątnego odwzorowania). Posiadają one jedynie zniekształcenia z powodu deniwelacji terenu.

Główny punkt zbiegu z jest punktem przebicia płaszczyzny horyzontu H przez główną pionową zdjęcia w. Jest on punktem zbiegu wszystkich linii terenu równoległych do prostokątnego rzutu osi optycznej zdjęcia na płaszczyznę terenu T (kierunek zdjęcia).

Wszystkie punkty charakterystyczne znajdują się na głównej pionowej zdjęcia. Od punktu głównego, odległości pozostałych punktów charakterystycznych można wyznaczyć na podstawie kąta nachylenia zdjęcia a i długości ogniskowej kamery f (rys. 8).

RYSUNEK 8. Wyznaczenie punktu nadirowego i izocentrycznego

Odległość punktu nadirowego n od punktu głównego o zdjęcia wynosi: on =/tga

Odpowiednio dla punktu izocentrycznego i i głównego punktu zbiegu z odległo- ^ ści te wynoszą:

oi =/tg - O oz =/ctg a

Charakterystyczne punkty i linie zdjęcia lotniczego nie odfotografowują się na zdjęciu. Można je ustalić zaczynając od wyznaczenia punktu głównego (łatwy do wyznaczenia za pomocą znaczków tłowych zdjęcia), a następnie na podstawie kierunku nachylenia bańki libeli wykreślić główną pionową zdjęcia vv. Odkładając na prostej w obliczone wartości on i oi, wyznaczamy położenie punktu nadirowego i izocentrycznego (rys. 9).