27795 skan0142 (2)

Roztwory i równowagi fazowe 145

Graficzne prowadzenie stycznych nie jest zbyt dokładne; lepsze wyniki daje rysowanie prostej przez dwa, leżące blisko siebie, punkty na krzywej V_m = f (x₂) i ekstrapolowanie jej do wartości x₂ = 0 (dla Fj) orazx₂ = 1,0 (dla V₂). Większą dokładność możemy uzyskać przez różniczkowanie równania tej krzywej w żądanym punkcie. Otrzymane w ten sposób wartości kj przedstawiono rys. 4.8.

0,0    0,1    0,2    0,3    0,4    0,5    0,6

*2

Rys. 4.8. Cząstkowa objętość molowa wody V\ w funkcji składu

Przykład 4.10. W 20°C zmierzono⁽²⁾ gęstości p(g ■ cm ³) wodnych roztworów NaCl w funkcji stężenia w (% wagowe):

W	0	2	4	6	8	10	12
p	0,9982	1,0125	1,0268	1,0413	1,0559	1,0707	1,0857
w	14	16	18	20	22	24
p	1,1009	1,1162	1,1319	1,1478	1,1640	1,1804

a) Przedstawić na wykresie zależność objętości pozornej NaCl, <p, od a/w i wyznaczyć równanie (p{fm). b) Obliczyć cząstkowe objętości molowe Fj i V₂ dla powyższych stężeń, c) Wykreślić zależność V₁ i V₂ od c[mol • dm^-3] i Vć-d) Obliczyć Fj i V₂ dla roztw^roru o m = 0,5 mol • kg^-1.

^<2) K.P. Miszczcnko, A.A. Rawdicl, Zbiór wielkości fizykochemicznych, PWN, Warszawa 1974, s. 110.