29836 P1020681

ię/vk społecznego cnwirmwietuali/mu piwjęh pr/c/ 8 po Ra-I Bmndrlanda | n>ku 1987 i Szczycie Ziemi w Rio w roku 1992 (/oh. ro/d/iał 7 poniżej).

IJdcitajijiT był nowy sposób podejścia do „środowiska , nie* możliwy jcs/c/r 10 lar wcześniej, Wszystkie dokumenty pojmują wic< jako przestrzeń narażoną na zagrożenia ze strony niewłaściwych form uirvstvki i wypoczynku. Te ostatnie są określane w kategoriach charakieru i fizvc/nej postaci. Agencje publiczne zajmujące się wypoczynkiem i turystką na terenach wiejskich podkreślają wagę /różnicowanego środowiska wysokiej jakości, które wymaga aktywnego działania na rzecz zachowania go w takim stanie, by agencje te mogły zadowalająco wypełniać swoje statutowe obowiązki. Tak Więc Countryside Commission (1991) uważa wieś o zdrowym środowisku za istotną do tego, by Komisja mogła wypełniać swój obowiązek, którym jest „ochrona i pogłębianie urody angielskich terenów wiejskich oraz umożliwianie ludności korzystania z niej”. Sports Countil (1991) także ogłasza, że jej statutowa powinność promowania aktywności na terenach wiejskich zależy po części od zachowania ograniczonych zasobów naturalnych. English Tourist Board (1991) podobnie wskazuje na potrzebę utrzymania wysokiej jakości środowiska, w przeciwnym razie bowiem możliwości długofalowego promowania turystyki ulegną ograniczeniu zarówno w kraju, jak i za granicą.

Nasze badanie pokazuje jednocześnie, że dyskursywne przekłady zainteresowania „środowiskiem” na państwową politykę i praktykę skupiają się na pojęciu krajobrazu i na technikach zarządzania, a także że ten proces przekładu może się przyczynić do powstania na wsi nowych form dyscypliny i samo-nadzoru. Poniżej pokażemy, że takie „zorientowane na środowisko” przedstawienia przestrzeni wiejskiej skutecznie wykluczają alternatywne przestrzenie przedstawienia.

Różne agencje rządowe zgodnie postrzegają środowisko jako zespół nie-ludzkich i zdefiniowanych w terminach fizycznych jakości istotnych dla tych agencji ze względu na wypełnianie ich statutowych obowiązków. Taki dyskurs o wsi pomaga kształtować jej przyszłą przestrzeń, łącznie z granicami dla ludzkiej aktywności i ludzkiego zaangażowania w niej. Definicję przyrody jako jakości nie--ludzkich (par excellence charakter krajobrazu i jego ekologicznego zróżnicowania) tłumaczy się potem na działania polityczne zmierzające do zachowania tych jakości. Celem jest zwykle realizacja

takich ri/ialań pr/cz hiutokt«u I wykorzystując I mmc loitm Ityą-d/ania i planowania. Iwiertł/tmy jednak, fl to podrjM ie tn.tn. pro-pakuje nowe i w wysokim stopniu nierozpoznane techniki dyscyplinowania użytkownika wsi w ostrej opozycji do alternatywnych reakcji na wykorzystanie    i praktyków nim ma/ fl al

ternatywnych aspiracji wobec tych ostatnich ftmi/c| oświetlimy pokrótce trzy takie* przedstawienia przestrzeni, które nazwiemy pi/rd-stawieniami widzenia, zarządzania i wyboru konsumenckiego.

Po pierwsze więc, niektóre dokumenty dowodzą dominacji wizualnego przyswajania sobie wsi. Widać to w strategiczny h dokumentach Countryside Cominission (1991, 1992; /ob. tez rozdział 4 powyżej). Chociaż więc dokumenty głoszą wolę propagowania wsi realizującej wiele celów, bliższa analiza wskazuje, ze komisja optuje za określonym typem wsi, który promuje tylko niektóre formy wypoczynku. Uwidacznia się to w kontekście przyszłościowej wizji, jaką ma Komisja:

Zadaniem Countryside Commission jest ochrona i pogłębianie uroclv angielskich terenów wiejskich oraz umożliwianie ludności korzystania z nich. Swoje zadanie wszelako realizujemy w horyzoncie sz.civ.ej wizji wsi służącej wielu celom, zarządzanej tak, że jakości jej środowiska będą zachowane. Rozpoznanie kientnku jest szczególnie istotne w czasach zmian. Wzywamy wszystkich zainteresowanych, by podzielali naszą wizję. Jej kluczowe składniki to wieś o zdrowym środowisku, pełna urody, zróżnicowana, dostępna i kwitnąca. (Countryside Commission 1991:1-2)

Ta wizja obejmuje dwa zasadnicze aspekty: jeden to utrzymywanie i pogłębianie urody angielskiej wsi, a drugi dostęp do tej umdy. Komisja jako taka zajmuje się głównie różnymi procesami, które zagrażają dziś urodzie angielskiej wsi (takimi jak uprawa ziemi, leśnictwo, rozwój wiejskiej infrastruktury, turystyka i wypoczynek), i ponagla rząd, by opracował „zintegrowaną strategię dla terenów wiejskich”, która ustali, jak można by zharmonizować te interesy między sobą i ze środowiskiem przyrodniczym. Taka strategia mogłaby ustanowić nowe podstawy polityki rolnej (głównej twórczyni angielskiej wsi), a także nowe imperatywy narodowej polityki leśnej, wodnej i dotyczącej wybrzeża, wskazując zarazem, jak każde z tych pól polityki władz państwowych można by realizować w harmonii z wymogami pięknej i w pełni dostępnej wsi. Ponadto, w ramach proponowanego nowego dostępu do terenów wiejskich, Country* side Commission apeluje obecnie o szybką reformę publicznych