54512 P1090166 (2)

206 średniowieczna rautN rhjouna fołbł*

By nie byli odłączeni Od niebieilci radości.

Co są w służbie jej.

Usłyszan tu hłas niebieski:

„Podzi ke mnie, ma choci;

(We) wszymjeś wysłuszana,

Czego jeś prosiła”.

Gdyż pod miecz h[a]ławkę nachylała, ¹⁰⁵ Zdarzyć jej (się) w tu chwilu Dzieciątko wielmi piękne,

Nahym odziane.

Nosi w koszu owoce:

Trzy jabłka a trzy róże ¹¹⁰ Unora miesiąca.

Tohot t(o) pilnie poprosi: „Niesiż [mi] Teofilowi,

Jemuż [mi] to przez mieszkania Zdzięj [mi] to poselstwo”.

¹¹⁵ Gdyż dziecię do sieni kroczy, Teofil[us] psał listy [d]ziemsk(ie), Nosi w koszu owoce,

Tak jemu wiece:

w. 100 hlai—głos,

w. 101 mc choci - moja oblubienico.

w. 107 - purpurą odziane.

w. 110 - w miesiącu lutym.

w. 113 przez mieszkaniu — bezzwłoki.

w. 118 wiece - powiedział.

neM o Swistych

„Owo Dorota, siostra ma,

** Owoc tobie przy/dała,

Jak cii śhibiła”.

Użrzał Teofil[u«] i krzyczę:    ?

„Wierzym w cię, Jezu Kryste, lżeś żywego Boga- Syn-,-^m Pana najzeho”.

Pro koho ta cna Dorota,

Jes(t) to niewinnie ścięta;

Prosim, panno, ja grzeszny,

Wiemy twe przyjaźni.

^IM „Raczy mie miłości uprosici,

Abycb ja mógł (k) twe(mu) choci '

Z tobu tam dej ci”. Amen. |

V. 3 CHWAŁA TOBIE, GOSPODYNIE

Picśń-legenda o św. Stanisławie ułożona w XV w. Z okresu średniowiecza zachowały się jedynie trzy pierwsze zwrotki utworu, zapisane w rękopisie Biblioteki Kórnickiej, śygn. 801, k. 114 verao, powstałym w Jatach 1425-1488. Na karcie 115 znajduje się tą samą ręką napisany tytuł tizygłosowęj kompozycji bez podpisanego tekstu; Jłota cantionlt de illo dlgno viro Capiitrano diue memoriał („Melodia pieśni o czcigodnym mężu świętej pamięci [Janie] Kapistranie"). Wzmianka o Janie Kapistranle (jie lUo dlgno vim"), zaznaczona po jego śmierci    lue memoriał), tj. po

1456 r, świadczy, że kórnicki tekst legendy jest pochodzenia bernardyńskiego i powstał po 1456 r. Następnych zwrotek kopista

w. 121 -jakei obiecała, w. 126pro koho-za kogo.