DSC02555 (5)

Nit* stronił || nich juk od krymskiej dżumy;

Co by nie wolał stokroć od Ich broni •Raczej śmierć w polu, niżli pou\óe pyakać, Raczej żelazo rozpalone w dłoni,

Ni/li krzyżacką prawicę uściskać!

«{ ,eez W i toki grozi? - Czyż boi obcych mieczy Jo| nie zdołamy rozcprzcć się w polu?

Albo city do tych kresów zaszły rzeczy,

|| domowego naszych zwad kąkolu Nie zdoła wyrwać dłoń bratniej przyjaźni,

Oręż dla cudzej zachowując każni?

•Skądże masz pewność, że słuszna twa skarga,

H Witold znowu stawiąc się upornie Zdrady napina i umowy targa? —

Posłuchaj, szłij mnie do niego powtórnie,

*• Wznowim umowę*. — «Dość tego, Rym widzie! Znane mi dobrze Witolda umowy.¹⁴ Wezera mu taki wiatr za udał do głowy,

Dzisiaj nań znowu co innego przyjdzie.

Wctora ufałem książęcemu słowu,

Ze sobie Lidę w dziedzictwo zabiorę;

K Witold uknuł coś różnego znowu.

Na gwałt swobodną wyśledziwszy porę.

Gdy się do domów rozjachali moi,

A on u Wilna obozami stoi,

*** Dziś oznajmuje, jakoby Lid zianie

Ztwego pana słuchać naię nie chcieli;

Więc Witold Lidę dla siebie wydzieli,

(SB) krymska dżuma — w znaczeniu: wschodnia dżuma. INK] roteprzeć się w polu — (stpol.) rozprawić się, zetrzeć się_

(StSJ dla cudzej.- każni — dla ukarania obcego wroga, ftt?| stawiąc się upornie — (stpol.) okazując uparty sprzeciw.

§§§§ rot jacht li — stpol. postać oboczna do: rozjechali.

Mnie *mA w nagrodę inny kraj dostanie. Pewnie Ruś gołą lub bagna Warega! ¹⁸ Bo tam wskazana jest siedziba nasza,

Tum Witołd braci i krewnych wypłasza,

A świętą Litwę sam jeden zalega.

Patrz, jak uradził! a wie, na co radzić,

Bo w jedno bije, chociaż różną drogą,

⁸⁰⁰ Chciałby się jeden nad wszystkich posadzić 1 sobie równych cisnąć pod swą nogą.

«Przebóg! czyż nie dość, że Witołda buta Na koniu wiecznie trzyma całą Litwę? — Pierś nasza wiecznie do zbroi przykuta. Szyszaki już nam przyrosły do czoła,

Z łupów po łupy i z bitwy na bitwę,

Świat jako wielki zbiegliśmy dokoła:

To na Krzyżactwo, to znowu przez Tatry Na Polski pięknie zbudowanej sioła, ^s*° Stamtąd po stepach żeglujące z wiatry Goniąc błędnego obozy Mogoła.

A cośmy skarbu z zamków wyłamali I co żywego szablica nie dotnie,

Giód nie dogryzie, ogień nie dopali,

Jemu znosimy, spędzamy ochotnie.

Na trudach naszych w potęgę urasta,

Od Fińskich zatok po Chazarów morze

[368] przez Tatry — Wyrażono przypuszczenie, że wyraz ten użyty został w znaczeniu ogólnym, spotykanym w niektórych gwarach ludowych: tatra — wysoka góra.

[371] biednego... Mogoła — tj. błądzącego koczowniczego Mongoła (starsza nazwa: Mogoł), czyli Tatarów. Witold toczył z nimi walki.

[377] od Fińskich zatok po Chazarów morsa — tj. od Bałtyku po Morze Czarne; por. „Przypisy hist. [poety]" — Chazarowie — lud koczowniczy, który w w. VII—VIII stworzył potężne państwo między dolną Wołgą a Dnieprem. Później uległ zupełnemu rozproszeniu.

29