15H
chmurnych. Pierwsza z nich biegnie od Krakowa na wschód przez wyżynę Lubelską i Polesie, druga tworzy linię zamkniętą na pojezierzu Prusko-Mazowieckiem.
Izoknefa najmniejszej liczby dni pochmurnych, a mianowicie 6, przebiega od Kijowa do morza Czarnego.
Następna (7 dni) z okolic Witebska dąży do okolic Odessy wzdłuż 30-go południka.
Druga izoknefa 7 dni pochmurnych znajduje się nad morzem Baltyckiem i tworzy tam dość znaczne wygięcia.
Jedna izoknefa 8 dni pochmurnych biegnie przez całą Ga-licyę i część płyty Podolskiej, druga przechodzi od ujścia Odry przez Księstwo Poznańskie, Królestwo Polskie w pobliżu Warszawy, dalej podąża do okolic Wilna i Mińska, skąd kieruje się na południe do morza Czarnego.
Południowa część Królestwa, t. j. wyżyny Małopolska i Lubelska, oraz Śląsk górny, objęte są izoknefą 9 dni pochmurnych — jest to najwyższa izoknefa, jaką spotykamy w maju w Polsce.
Czerwiec.
W czerwcu najpogodniejsze są okolice nadmorskie; nad morzem Czarnem spotykamy izoknefę 5, nad Bałtykiem 6 dni pochmurnych.
Przez Litwę i Królestwo Polskie biegnie jedna izoknefa 5 dni pochmurnych, druga tejże wartości występuje w Galicyi i na Wołyniu.
Na Śląsku znajduje się izoknefa 10 dni pochmurnych, a nieznaczna część Królestwa z Lublinem, Puławami i Sandomierzem objęta jest drugą izoknefą tej samej wartości.
Lipiec.
Nad morzem Czarnem mamy przeciętnie tylko 2 dni pochmurne w lipcu, na Podolu i Wołyniu 5 dni.
Biała Ruś, Litwa, część Polesia i Królestwa Polskiego objęte są izoknefą 8 dni pochmurnych; druga izoknefa tej samej wartości przebiega łukowato przez Śląsk i Księstwo Poznańskie.
Linia 7 dni otacza część Kurlandyi, pojezierze Prusko-Ma-zowieckie, oraz część Pomorza i Królestwa Polskiego.