76619 ScannedImage 40

78

/Autor, biskup, zmarł w 235 r. Utwór, powstały w 211 r., stanowi najstarsze świadectwo liturgii rzymskiej./

l II, 4. Wyznaczonym do chrztu trzeba zwrócić ustagę, by w piątym dniu tygodnia /w Wielki Czwartek/ wzięli kąpiel. 0 ile niewiasta przechodzi wtedy okres, należy ją odłączyć i udzielić jej chrztu kiedy indziej. Kandydaci mają pościć w piątek i sobotę. W sobotę biskup zgromadzi wszystkich w jednym miejscu, zalecając im, by się modlili i klękali. Następnie włoży na nich ręce, zaklinając wszelkie złe duchy, by ich opuściły raz na zawsze. Po skończonym ęgzarcyzmie tchnie w twarz każdego kandydata, uczyni zgak krzyża na jego czole, uszach i nosie i każe mu powstać. Wszyscy kandydaci będą czuwać przez całą noc, słuchając lektury i nauk biskupa. J)o chrztu nie wolno przynosić ze sobą żadnego innego naczynia prócz tego, jakie każdy przynosi na Eucharystię; jest bowiem rzeczą wskazaną, by ten, kto stał się godny, składał także od razu Ofiarę.

II, 5* 0 pianiu koguta wszyscy podejdą do wody, która ma być bieżą-ca i czyś ta,/w razie nagłej konieczności jakakolwiek/. Gdy się rozbiorą, należy .rozpocząć od chrztu dzieci. Jeśli potrafią one odpowiadać Same, niech odpowiadają, jeśli nie, mają za nie odpowiadać rodzice lub ktoś z rodziny. Następnie przystąpią do chrztu dorośli ^mężczyźni, a na końcu Niewiasty, które winny rozpuścić włosy i pozdejmować biżuterię.

Nie wolno zstępować do wody mając przy sobie jakąkolwiek rzec2 cudzą.

0 godzinie wyznaczonej na chrzest biskup odmówi modlitwę dziękczynną nad olejem i napełni nim naczynie; będzie to olej dziękczynienia. Następnie nad innym olejem odmówi egzorcyzmy: będzie to olej egzorcyz-mu. Z kolei jeden z diakonów weźmie olej egzorcyzmu i stanie po lewej stronie prezbitera, drugi zaś diakon weźmie olej dziękczynienia i stanie po prawej stronie prezbitera. Prezbiter, odprowadzając na bok każdego z osobna kandydata, poleci mu zwrócić się ku zachodowi i wymawiać następujące słowa: (^Wyrzekam się ciebie szatanie i wszelkiego przepychu twego i wszelkich dzieł twoich; po tym wyrzeczeniu namaści go olejem ągzorcyznru, mówiąc: "Niech odejdzie od ciebie wszelki zły duch"! Następnie przekaże go biskupowi lub prezbiterowi stojącemu w pobliżu wody, diakon zaś będzie wstępującemu do niej towarzyszył. Gdy kandydat znajdzie się już w wodzie, chrzciciel położy rękę na jego głowie, pytając go: "Wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego?" Skoro odpowie: "Wierzę", ochrzci go po raz pierwszy, nie zdejmując ręki z jego głowy. I zapyta go znowu: "Wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, narodzonego z Ducha świętego i Dziewicy Maryi, który umarł, zmartwychwstał dnia trzeciego, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Ojca, skąd przyjdzie sądzić

żywych i umarłych¹¹ Skoro odpowie* "Wierzę"# ochrzci go po raz drugi. Wreszcie zapytaj "Wierzysz w Ducha Świętego, Święty Kościół i w zmartwychwstanie ciała?" Skoro odpowie: "Wierzę", ochrzci go po raz trzeci.

Po wyjściu z wody prezbiter namaści olejem dziękczynienia kolejno każdego ochrzczonego, wypowiadając słowa: "Ja cię namaszczam olejem świętym w imię Jezusa Chrystusa". Następnie każdy wytrze się, ubierze i wejdą do kościoła.

Tam biskup włoży na nich ręce i będzie się modlił: "Panie i Boże, który tych oto uczyniłeś godnymi, iżby dostąpili odpuszczenia grzechów przez obmycie odrodzenia Duchem Świętym, udziel im łaski swojej, aby Ci służyli zgodnie z wolą Twoją, ponieważ chwała Tobie, Ojcu i Synowi wraz z Duchem Świętym, w świętym Kościele, teraz i na wieki wieków amen". Następnie wziąwszy poświęconego oleju na dłoń i położywszy ją na głowie ochrzczonego, powie: "Ja cię namaszczam olejem świętym w Panu, Ojcu wszechmogącym, i w Chrystusie Jezusie, i Duchu Świętym". Z kolei uczyni na jego czole znak krzyża i da mu pocałunek pokoju, mówiąc: "Pan niech będzie z tobą", namaszczony zaś odpowie: "I z duchem twoim". Tak będzie biskup postępował z każdym z osobna. Od tej chwili mogą się już modlić z wszystkimi, czego im dotychczas nie było wolno; mogą też już po modlitwie dawać pocałunek pokoju.

II, 6. Teraz diakoni podadzą biskupowi flary ofiarna, nad którymi odmówi modlitwy dziękczynne, mianowicie: nad chlebem, iżby był odbiciem, czyli jak mówią Grecy "antytypem" Ciała Chrystusowego, następnie nad kielichem ze zmieszanym winem, iżby był odbiciem, czyli z grecka "aaty-typem" Krwi Chrystusowej wylanej za tych, którzy w Niego uwierzyli; dalej nad mieszaniną mleka i miodu, iżby się wypełniła obietnica dana praojcom pod nazwą "ziemi mlekiem i miodem płynącej", a urzeczywistniona przez Chrystusa, gdy Ciało Swoje dał On na pokarm wierzącym, łagodnym słowem osładzając im, niby małym dzieciom, zgorzkniałe serca; wreszcie nad wodą, ofiarowaną na znak obmycia człowieka wewnętrznego, czyli duszy ludzkiej, podobnie jak zostało obmyte ludzkie ciało* Wszystko to biskup wyjaśni tym, którzy mają pożywać, a następnie łamiąc Chleb poda z niego każdemu kawałek, mówiąc: "Chleb niebiański w Jezusie Chrystusie"

-    na co przyjmujący odpowie: "Amen". Równocześnie zaś prezbiterzy lub

-    gdy ich nie ma w dostatecznej ilości - diakoni niech trzymają kielichy i powoli, w odpowiedniej kolejności, niech podają do skosztowania: najpierw kielich z wodą, później z mlekiem, w końcu z winem, trzykrotnie przy każdym z nich mówiąc: "W Bogu, Ojcu wszechmogącym" - na co przyjmujący odpowie: "Amen"; "I w Panu Jezusie Chrystusie, 1 w Duchu Sw., 1 w św. Kościele" - a przyjmujący znów powie: "Amen". Po skończeniu obrzędu, niech każdy z uczestników spieszy pełnić dobre uczynki...