89385 PwTiR128

254 Rozdział 9

w umówionych ratach. Taka umowa nic jest odmianą leasingu, ale wykazuje wiele cech podobnych do tego typu umowy. Sytuacje tego rodzaju mogą dotyczyć w szczególności oddawania do używania na wskazanych zasadach własnych środków transportowych, np. samolotów.

9.7. Umowa hotelowa

Podmioty świadczące za odpłatnością usługi hotelarskie czynią to zwykle na podstawie umowy, którą określa się mianem umowy hotelowej. Tego typu umowa zmierza do zaspokojenia zarówno potrzeb noclegowych (a właściwie w zakresie czasowego zamieszkania) gości hotelowych, jak też potrzeb w zakresie bezpieczeństwa, wyżywienia, odpoczynku, rekreacji, rozrywki, a niekiedy także potrzeb związanych z pracą, nauką, opieką nad dziećmi i szczególnych wymagań ze względu na stan zdrowia osób niepełnosprawnych. Świadczone usługi hotelarskie muszą charakteryzować się złożonym i różnorodnym charakterem, przy jednoczesnym wzajemnym uzupełnianiu się poszczególnych składników tych usług. W konsekwencji zawierana wówczas umowa ma kompleksowy charakter i nie da się zakwalifikować jako jeden z typów umów unormowanych w kodeksie cywilnym. Obowiązujące obecnie w Polsce regulacje ustawowe usług hotelarskich nie wprowadzają definicji umowy hotelowej jako odrębnego typu umowy. W nauce prawa z reguły stwierdza się za M. Ne-sterowiczem, że jest to umowa o mieszanym charakterze, zawierająca elementy różnych umów nazwanych, a w szczególności: najmu, sprzedaży, przechowania, umowy o dzieło, jak również umów nienazwanych, w tym umowy o usługi podobne do zlecenia. Wskazany autor podkreśla, że są to umowy stopione w jedną całość, do której wchodzi także obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa gościowi hotelowemu. Zgadzając się co do zasady z tym stanowiskiem, należy więc stwierdzić, że skoro mamy tutaj do czynienia z typem umowy nic mieszczącym się w żadnym z ustawowych typów umów nazwanych, to jest to umowa nienazwana o wyjątkowo złożonym charakterze.

Do umowy hotelowej znajdują zastosowanie zarówno przepisy części ogólnej kodeksu cywilnego i części ogólnej zobowiązań, zawarte w księdze trzeciej tego kodeksu, jak również przepisy dotyczące niektórych umów nazwanych uregulowanych w tej księdze. Powszechnie uważa się, że te ostatnie przepisy należy stosować wprost lub w pewnych wypadkach w drodze analogii. Ustawa o usługach turystycznych z 1997 r. w zasadzie nic zawiera takich przepisów, które bezpośrednio znajdowałyby zastosowanie do umowy hotelowej. Jednakże przepisy tej ustawy odnoszące się do usług hotelarskich wpływają na zakres praw i obowiązków stron umowy hotelowej i pośrednie znaczenie tych przepisów jest niemałe.

To właśnie z ustawy o usługach turystycznych wynika, że umowa hotelowa jest umową kwalifikowaną. Wszak zarobkowego świadczenia usług hotelarskich może podejmować się jedynie podmiot, który spełnił warunki ustalone w powołanej ustawie. Podmiotem tym jest przedsiębiorca prowadzący hotel lub inny obiekt hotelarski bądź przedsiębiorca lub rolnik świadczący usługi hotelarskie w innym obiekcie spełniającym ustalone wymagania. Podmioty te są coraz częściej określane mianem hotelarzy zwłaszcza przez samo środowisko hotelarskie. Spotkać też można określenie „przedsiębiorstwa hotelowe” lub ..przedsiębiorcy hotelarscy”.

Podmiotem świadczącym usługi hotelarskie na podstawie umowy hotelowej nie jest podmiot prowadzący kemping lub pole biwakowe, gdyż korzystanie ze wskazanych rodzajów obiektów hotelarskich ma miejsce na podstawie innego typu umowy, omówionej w punktach 9 i 10 tego rozdziału podręcznika. W zasadzie nie jest nim także prowadzący dom wczasowy, gdyż wówczas jest z reguły zawierana umowa o wczasy, będąca swoistą odmianą umowy o świadczenie usług turystycznych. Coraz częściej jednak w takim domu można zamieszkać jak w hotelu choćby na jeden dzień na podstawie umowy hotelowej. Z kolei podmioty prowadzące zakłady opieki zdrowotnej (poczynając od szpitali, przez szpitale uzdrowiskowe, sanatoria aż po prewentoria włącznie) mają za cel dostarczanie świadczeń zdrowotnych, w stosunku do których zapewnienie zamieszkania i wyżywienia stanowi tylko konieczne uzupełnienie. Takie podmioty nic świadczą usług hotelarskich, ale trzeba zauważyć tendencję zbliżania się sanatoriów do domów wczasowych. Ponadto nie świadczą usług hotelarskich podmioty prowadzące domy studenckie, internaty, hotele pracownicze i tym podobne obiekty nastawione nie na krótkotrwały lecz wielomiesięczny, a nawet wieloletni pobyt w nich mieszkańców. Wówczas jest zawierana nic umowa hotelowa lecz umowa najmu pomieszczenia. Również umowa najmu jest podstawą korzystania z pokoju gościnnego. Także szkoły nie są podmiotami świadczącymi usługi hotelarskie, jeśli udostępniają część swych pomieszczeń w celu organizacji kolonii albo obozu sportowego lub wypoczynkowego dla młodzieży szkolnej. W takiej sytuacji jest zawierana umowa najmu lub umowa użyczenia. Nie sposób również dostrzec istnienia umowy hotelowej w razie korzystania z noclegowni, przytułków lub schronisk charytatywnych. Miejsca w tego typu obiektach są udostępniane na podstawie umowy użyczenia, umowy najmu lub nawet bez jakiejkolwiek umowy. Nic można też w ogóle mówić o umowie w wypadkach umieszczenia określonych osób w koszarach lub izbach wytrzeźwień, gdyż z reguły następuje to wbrew woli zainteresowanych i ma podstawy administracyjne.

Należy podkreślić, że nie każda umowa zawierana przez przedsiębiorcę hotelarskiego i mająca za przedmiot korzystanie z pokojów hotelowych jest w konsekwencji umową hotelową. Wciąż zdarzają się bowiem takie sytuacje, że przedsiębiorcy hotelarscy udostępniają część pomieszczeń, którymi dysponują w obiektach hotelarskich, do wykorzystania ich w celach biurowych. Takie