Image002601

Mowa ta została wydrukowana i dzięki temu zachował się wzór lubelskiego krasomówstwa lożowego.

Przytoczona mowa nie była oryginalna w swem ujęciu i nie odbiegała od szablonu ówczesnych mów żałobnych, wygłaszanych w lożach. Mowa miana na posiedzeniu W. Wschodu z powodu zgonu Gutakowskiego zawierała te same myśli i idee, a nawet forma jej była bardzo zbliżona do mowy lubelskiej.

Wspomnianą mowę w Warszawie wygłosił w. mówca W. Wschodu Tadeusz Matuszewic, minister Skarbu.

Mówca pocieszał braci, iż pamięć zgasłego W. Mistrza nie zginie, a następnie przeszedł do charakterystyki zmarłego jako obywatela, który przyniósł ojczyźnie niespożyte zasługi, zarówno za czasów stanisławowskich, jak i napoleońskich. W najważniejszej części swego przemówienia Matuszewic przytoczył zasługi zmarłego dla zakonu wolnomularskiego, a później dał ogólną charakterystykę Gutakowskiego, jako człowieka, obywatela i brata w zakonie, kończąc swe przemówienie zwróceniem się do cieniów zmarłego. W. mówca do języka francuskiego, Besson, wygłosił następnie mowę francuską, a w. mówca do języka niemieckiego, Szmid, mowę niemiecką. W elegji żałobnej bracia prosili ducha zmarłego, aby nadal otaczał zakon opieką:

Ty, co skruszywszy cielesne okowy,

Żyć będziesz wiecznie w cnotliwych pamięci,

Czuwaj nad gmachem twej własnej budowy,

Bądź władcą czynów i chęci.

Z górnego przybytku chwały Odwiedzaj cnoty świątynie;

Tu masz w sercach tron wspaniały,

Tu wszystko z twych rządów słynie *.

3. ZESPÓŁ LOŻY W LATACH 1813—14. WALERJAN ŁUKASIŃSKI I WSPÓŁTWÓRCY WOLNOMULARSTWA NARODOWEGO CZYLI WOJSKOWEGO CZŁONKAMI LOŻY.

Po śmierci Gutakowskiego W. Mistrzem obrano urodzonego w Lublinie Stanisława Kostkę Potockiego, prezesa Rady Stanu.

W 1813 mistrzem katedry loży Wolność Odzyskana został prezes Sądu Karnego departamentu lubelskiego i siedleckiego Ksawery Potocki, a z osób, o których mowy jeszcze nie było: sędzia Trybunału Cywilnego w departamencie lubelskim Klemens Urmowski sekretarzem, sędzia pokoju Walenty

¹ Posiedzenie nadz. W. Wsch. Narodowego w celu uczczenia pamiątki przeniesionego do wieczności w dniu 1 grudnia 1811 Najwspan. i Najpotęż. W. Mistrza W. Wsch. Narodowego B. Ludwika Gutakowskiego. (17 stycznia 1812). Druk.

14