Image004501

KAIR

piękniejsze rzeźby z kamienia, wysokiej jak triumfalna brama, publicznej fontannie, święty turecki siedzi na marmurowej ławce, a tłum dzieci i kobiet go otacza.

Jest on nawpół nagi, brudny, że aż strach patrzyć! Głowa nieogolona, a rozczochrane włosy, długie, w puchu i tłustości zmaczane, wiszą na jego karku i licach jak żmije. Odzież jego jest złożona z trzystu pozszywanych różnobarwnych kawałków, jak strój arlekiński lub pokrowiec studenckiej piłki. Trzyma kij potężny w jednym ręku, a miskę drewnianą w drugim. Jak przyjdzie obiadowa godzina, wnet ta miska zostanie napełniona żywnością przez przechodniów. Oczy jego obłąkane, usta rzucają niewyraźne słowa z Al-Koranu. Lud mu się kłania, a kobiety niepłodne, całują go w palec...

Przed laty, miał on jeszcze większy przywilej, ale teraz Araby poznały się już trochę na swem głupstwie!

Jest to pewien rodzaj nieszkodliwego warjata, któ-ren się włóczy po kraju (jeśli jest z włóczących się, gdyż są i tacy, co zawsze w jednej dziurze siedzą). Gdzie taki święty umrze, prawowierni muzułmanie wystawiają mu okrągłą kapliczkę i chodzą potem przez wieki do niej w pielgrzymkę. Podobnych świętych i kapliczek mnóstwo. Jednak nie każden może samowolnie ten sposób życia sobie obierać. Trzeba się doń kwalifikować; to jest być natchnionym, czyli mieć mniej jedną klepkę w głowie!

Już teraz, gdy jesteśmy wewnątrz miasta, możemy biegać aż do wieczora temi wąskiemi uliczkami,

54