Image008201

KAIR

wielkości główki od szpilki, lub ziarnka ruchomego czarnego piasku na białym łanie.

Zejdźmy z tej wysokości! nie zapisujmy naszych nazwisk, bo ich tu tysiące. Dodajmy wszakże, spostrzegłszy nawpół zatarte imię Bonapartego: «Quod licet Jovi, wara, etc.»

Wnijdźmy wewnątrz. Galerje! lochy! groby! Olbrzymie sztuki granitu ze starości gładkie i świecące się jak lustro. Sklepienia to wspaniałe, to o tyle tylko obszerne, ile trzeba miejsca dla pełzającego człowieka. A ostrożnie, bo łatwo jaką przepaść napotkać!... Wszystko to wspaniałe, ale trudne do opisania, chociaż tyle razy opisywane...

Wyjdźmy z tej piramidy i pozdrówmy inne. Ukłońmy się przed tym olbrzymim Sfinksem, którego uśmiechające się oblicze i brak nosa, czynią podobnym do Panglosa, najszczęśliwszego z ludzi! (Kandyd Woltera).

Zajrzyjmy w te studnie z mumjami, skąd wylatują puszczyki i sowy. Rzućmy okiem na poczet tych malutkich piramid, które obok trzech wielkich, wydają się jak wnuczęta przy prababkach. Wsiadajmy potem na koń i piaskiem lećmy do ruin sławnego Memfis, gdzie zobaczym powalonych olbrzymów; stamtąd do piramid Sahary, które liczniejsze, choć trochę mniejsze od Wielkich Piramid Gize, i chłodnym lasem palmowym ku Nilowi, koło obozu Tura, wracajmy napowrót do Kairu, gdyż już słońce piecze.

A nie zapomnijmy dać baxis Arabom, bo nas piechotą ścigać będą aż do Kairu za kilka groszy! Rzućmy także jaki pieniądz i tym dzieweczkom egip-7i