Image006001

KAIR

cydzieło sztuki. Ten plac, dziesięć razy obszerniejszy od innych, obstawiony w półkole fantastycznemi domami, które zachodzące słońce tak malowniczo złoci! Ten plac, którego środkiem jest jezioro, okrążone ulicą, wysadzoną rzadkiemi palmowemi drzewami, a którą kanał tak srebrną wstążką otacza, jak sznur szmaragdów i pereł, zdobiący łabędzią szyję dziewicy! Ten plac, całą swą piękność otrzymuje od natury i od cechy piękności wschodniej, którą odbija, równie jak jego jezioro złoto-purpurowe odbija promienie zachodzącego słońca. — Już zaszło!... Salwy z cytadeli pozdrowiły hucznie pierwszą noc Ramazanu; szmer radosny rozbiegł się po tłumie muzułmanów. Rama-zan, to ich karnawał! W dzień śpią i poszczą, a całą noc spędzają na biesiadach i fantazjach¹.

Słońce już zaszło, a niebo jeszcze przez pół godziny otoczone ognistym wieńcem, nad którym unosi się wieniec złoty, nad którym blada szmaragdowa wstążka, nad tą, obszerniejsza różowa girlanda, ginąca w ciemnym błękicie niebios okrywających się już bia-łemi, jak perły, gwiazdami.

Oto jest chwila, w której się oddycha na wschodzie! Oto chwila, w której Kair Kairem. W której Wschód przywdział swoje godowe szaty. Teraz trzeba wielkiego malarza, wielkiego poety, aby go przelał na płótno, lub w harmonijne, jak ten widok, słowa!

Jak tylko zagasły ostatnie promienie tej wieczornej zorzy, w mgnieniu oka cały plac, aleja otacza-

Egipt 4 49

1

Tak nazywają wszelkie zabawy.