Image
62

149

Nietylko jako dzielny i zdatny żołnierz, zasłużył na wdzięczne nasze wspomnienie; odznaczył się niepospolicie, jako ze znamienitym talentem pisarz. Trzy rozprawy opisujące najważniejsze bitwy Napoleona pod Lipskiem, pod Hanau i pod Lutzeh i Bautzen 1813 r., ogłosił drukiem bezimiennie w Biblijotece Warszawskiej (¹).

Zgon Wyleżyńskiego powszechny wywołał w naszym mieście smutek: znała większa połowa Warszawy tego wojownika bez ręki, z poszarpanem kulami ciałem, a mimo to do ostatniej chwili, służącego wedle sił i możności poczciwie własnemu krajowi. Pogrzeb też zgromadził tłum niemały przyjaciół i wielbicieli, co chcieli tym niemym hołdem, oddać cześć należną pamięci męża, nieskażonego w życiu, żadnym niecnym czynem.

WALENTY KRATZER.

(Spoczywa tuz za grobowcem Józefa Elsnera, w ziemnej mogile bez pomnika).

Urodził się w Krakowie dnia 9 Lutego 1 *780 roku, a mając lat dwadzieścia w roku 1800, rozpoczął zawód sceniczny jako pierwszy tenorzysta w teatrze rodzinnego miasta. W roku 1814 przybył do Warszawy i policzonym został w poczet artystów opery stolicy polskićj.

W roku 1821, opuścił scenę i przyjął posadę nauczyciela i korepetytora chórów; od dnia 1 Grudnia 1842 r. pełnił obowiązki dyrektora orkiestry teatru Rozmaitości i nauczyciela śpiewu w szkole przy teatrze ustanowionej. Poprzednio od r. 1818 do 1826 był nauczycielem śpiewu to w szkole elementarnej muzyki, to w szkole dramatycznej, u księży Pijarów w szkole wojewódzkiej, wreszcie w szkole głównćj muzyki. Chóry opery naszej, którymi chlubiła się zawsze opera polska, jemu winny pierwotne swe wykształcenie.

\ Obok tych prac mozolnych, napisał Kratzer blisko 50 muzyk do różnych wodewilów, mianowicie : Antoni i Antosia, Pełnomocnik, Modniarki, Nier o złączeni, Pokoik Zuzi, Przedpokój Doktora, Kawiarnia, Pasztet z węgorza, Kucharki, Pierwsza miłość, Lunatyczka wiejska i wiele innych (²). Żył lat 75, po kilku dniach nagiej niemocy, umarł d. 24 Kwietnia 1855 roku.

KUCZKOWSKI TOMASZ.

(Bez napisu grobowego).

DOKTOR MEDYCYNY I CHIRURGII. UMARŁ W WARSZAWIE 1843 ROKU.

Był lekarzem nadwornym Wielkiego Księcia Konstantego i jeneralnym lekarzem korpusu Litewskiego: członek Towarzystwa Lekarskiego w Paryżu, Medyko-fizycznego Moskiewskiego, Cesarsko-wileńskiego, Warszawskiego i Krakowskiego. W roku 1835 mianowany prezesem Cesarskiej Akademii Medyko-chirurgicznej Wileńskiej, za który urząd w roku 1846 podziękował-

(>) Z roku 1841 Tom II, — 1841 Tom IV. — 1844 Tom III.

(²) Kurjer Warszawski Nr. 111, z roku 1855.