Rys. 72. Zwijadlo do sznurka latawca
Przy pewnej wprawie można wykonać lądowanie rakiety w określonym miejscu, co może być celem zawodów latawcowych w drużynie harcerskiej.
Racjonalnie użytkowany sznurek do latawca praktycznie nie niszczy się i może być użyty wielokrotnie. Do zwijania sznurka najlepiej zbudować specjalne zwijadlo według rys. 72. Jest to odpowiednio wycięta deseczka drewniana mająca po bokach wbite dwa cienkie, lecz mocne kołki-uchwyty. Takie zwijadlo przydaje się również do zwijania sznurka do bielizny.
Ze szkolnej lekcji fizyki znamy ciekawe zjawisko: podgrzewane powietrze unosi się samoczynnie do góry. To zjawisko fizyczne wykorzystują piloci szybowców. Szybowiec nie ma silnika, a wznoszące prądy powietrza potrafią unieść cały szybowiec nawet na wysokość kilku kilometrów.
Jeśli umieścimy małą turbinę-wia-traczek nad źródłem ciepła, to podgrzewane powietrze, unosząc się, będzie obracać turbinę. Najważniejszy szczegół konstrukcji, to sposób zawieszenia turbiny. Ze względu na niewielką siłę napędową oś turbiny musi bardzo lekko obracać się. Na pokonanie oporu tarcia łożyska zawsze Jest potrzebna pewna siła: im opór łożyska będzie mniejszy, tym prędzej będzie się obracać turbina.
Do budowy karuzeli opartej na działaniu turbiny-wiatraczka musimy zgromadzić następujące części i materiały: żarówkę świecową 40 W (220 V), oprawkę żarówki z przewodem, deseczkę na podstawkę karuzeli, cienką blaszkę, drut i dużą igłę.
Montaż oprawki, przewodu i żarówki powinna wykonać osoba mająca doświadczenie w tej dziedzinie elektrotechniki. Jeżeli nie potrafimy samodzielnie tych części zmontować, należy o pomoc poprosić osobę dorosłą.
Budowę karuzeli wyjaśniono na rys. 73. Do grubej deseczki 1 jest przymocowany wspornik 2 z oprawką żarówki 3. Najlepiej zastosować tu oprawkę i żarówkę z miniaturowym trzonkiem (E14) (oprawki i żarówki takie są stosowane do lampek nocnych). Z miękkiego drutu stalowego wyginamy wspornik 4. Wspornik ma kształt wysokiego mostka. Wymiary ustalamy doświadczalnie
62