29. Transformacja/ integracja a regionalizacja europejska.

Uczestnictwo państw postsocjalistycznych we współczesnym procesie cywilizacyjnym jest w pewien sposób zaprogramowane przez innych partnerów integrującej się Europy. Towarzyszy temu tworzenie się centrów cywilizacyjnych współczesnego świata przez integrację gospodarczą i ekspansję ich kultur w opozycji do procesów globalizacyjnych. W takim kontekście proces i tempo integracji w ramach „piętnastki" Unii Europejskiej istotnie rzutuje na jakość samego procesu transformacji wśród społeczeństw byłego imperium sowieckiego. Separatyzm narodowościowy oraz wypracowane formuły regionalizacji, np. dla opóźnionych w transformacji formuły regionalizacji selektywnej' choćby „kawałków" przygranicznych krajów postsocjalistycznych, stają się istotnymi czynnikami przekształceń strukturalnych w tych krajach i w Polsce. Wymieniona formuła może budzić szczególnie nieufność pretendentów do integracji, przez interpretację regionalizacji selektywnej przed przełamaniem barier integracyjnych i transformacyjnych, jako współczesnej pokojowej formy walki o strefy wpływów.

Bez wątpienia otwieranie granic, czyli integracja, bez efektów regionalizacji selektywnej, rzutuje już na przebieg i efekty segmentacji klasowo - warstwowej polskiego społeczeństwa transformacyjnego, Jego elementami struktury stają się bowiem segmenty „zewnętrzne", „obce" oraz „mieszane", chociaż kwestia obcości wydajecie względna w kontekście analizy procesów cywilizacyjno - restauracyjnych, gdy wiele społeczeństw, pomimo generalnie odmiennych komponentów ładu, respektuje jakąś pulę tych samych zasad cywilizacyjnych, łacińskich czy zachodnich.

---