zarządzanie strategiczne

Rozwiązanie problemu (konieczność szybkiego reagowania na sytuacje), przy rozpoznaniu dalekosiężnych skutków reakcji.

STRATEGIA

 Instrument realizacji polityki gospodarczej organizacji.

 Proces obierania celów, decyzje dotyczące kierunków
działań i alokacji zasobów. Działania dostosowane są do
warunków osiągnięcia wytyczonych celów, oparte są na
analizie otoczenia.

Wybór i realizacja strategii

Analiza słabych i mocnych stron przedsiębiorstwa, pomaga ujawnić rzeczywiste możliwości przedsiębiorstwa.

Badanie otoczenia w celu identyfika-cji szans i zagrożeń.

Prognozowanie: przewidzenie szans i zagrożeń, zanim zaczną one oddziaływać na przedsiębiorstwo.

Trzy podstawowe zadania zarzadzania strategicznego

Adaptacja eksploatacyjna

Wdrażanie zmian koniecznych ze względu na otoczenie, reakcji na sygnały.

Strategia obronna

Ochrona osiągniętej przez przedsiębiorstwo pozycji.

Maksymalizacja korzyści płynących z istniejących już rozwiązań systemo-wych.

Możliwość przetrwania w wyznaczonym okresie.

Adaptacja strategiczna

Troska o korzystne stosunki z otoczeniem.

działania koordynacyjne

Strategia ofensywna

Modernizacja rozwiązań systemowych. Twórcze podejście kierownictwa do rozwiązywania problemów. Stwarza podstawę ciągłego rozwoju.

Zarządzanie na podstawie słabych sygnałów

Wczesne i nieprecyzyjne sygnały wystąpienia istotnych dla przeds.

zdarzeń.

Przy wysokim poziomie zmienności otoczenia decyzje trzeba podejmować już gdy występują słabe sygnały.

W organizacji powinien istnieć system obserwacji, pozyskujący sygnały z otoczenia.

Kierownictwo powinno podejmować decyzje w oparciu o inf. dotyczące potencjalnych zjawisk zachodzących w otoczeniu.

Kolejność działań, gdy sygnały przybierają na sile:

1. Obserwacja.

2. Określenie siły sygnału.

3. Obniżenie strategicznej wrażliwości na wpływy otoczenia.

4. Podwyższenie poziomu elast.

5. Opracowanie koncepcji reakcji strategicznej.

6. Opracowanie planów praktycznych.

TEORIA ASHBY'EGO

Aby skutecznie przeciwstawiać się zagrożeniom otoczenia złożoność i szybkość decyzji powinna odpowiadać złożoności i szybkości zmian w otoczeniu

Główne typy strategii

Wybór strategii: ⇒ Szczególną rolę odgrywają kwalifikacje kierownictwa, jego inicjatywa i przedsiębiorczość

Zdeterminowany przez 3 czynniki: 1) Główny cel działalności organizacji, 2) Kierunki oddziaływania otoczenia,

3) Cechy wewnętrznych elementów organizacji.

Zarządzanie przez rangowanie zadań strategicznych

Przewiduje ono analizę następujących działań:

1. Kierownictwo tworzy system ciągłej obserwacji tendencji zmian, zacho-dzących w otoczeniu.

2. Ocena pilności podjęcia decyzji i waż-ność zjawisk dyktuje szybkość przed-stawienia kierownictwu wyników obserwacji otoczenia (szans i zagro-żeń).

3. Kierownictwo firmy i planiści dzielą zadania na 4 kategorie:

1. najważniejsze, najbardziej pilne, wyma-gają bezzwłocznego rozpatrzenia,

2. ważne, o średniej pilności, mogą być później rozpatrzone,

3. ważne, lecz niezbyt pilne (wymagają ciągłej kontroli),

4. „fałszywe alarmy” nie zasługują na uwagę.

4. Pilne zadania przekazywane są do komórek org.

5. Kierownictwo kontroluje proces podej. strat decyzji.

6. Kierownictwo ciągle dokonuje hierar-chizacji i przeglądu zadań.

Formułowanie strategii zarządzania

1. Strategie powinny być odporne na wpływ nega-tywnych zjawisk.

2. Prawidłowo funkcjonują w najbardziej złożonych warunkach.

Strategia obejmuje: wybór, realizacja długo-okresowych celów i przedsięwzięć, aktywna adaptacja przeds. do otoczenia (im szybsza tym sprawniej funkcjonuje organizacja).

3. Ze względu na niepewność otoczenia konieczne jest zapewnienie niezbędnej elastyczności działań.

4. Strategia powinna określać główne kierunki działań, pozostawiając miejsce dla niezbędnych działań adaptacyjnych.

5. Strategia powinna opierać się na analizie szans i zagrożeń, wynikających z oceny przedsiębio-rstwa i jego otoczenia.

Kryterium: poziom aktywności kierownictwa przy centralizacji negatywnej dla organizacji

sytuacji lub przy wykorzystaniu sytuacji sprzyjających

podstawowe metody zarzadzania

Zarządzanie w warunkach strategicznego zagrożenia

1. Strategiczne zaskoczenie:

1. nagły, nieprzewidziany problem,

2. nowe zadanie, nie odpowiadające dotychcza-sowym doświadczeniom,

3. brak konkretnych działań, wywołuje negatywne skutki,

4. reakcja powinna być szybka, ale istniejący system zarządzania tego nie umożliwia.

2. Kierownictwo powinno stworzyć SYSTEM REAKCJI STRATEGICZNYCH:

1. w chwili zaskoczenia działa błyskawiczna sieć informacyjna (pomija szczeble, inf. bezpośre-dnio do kierownika,

2. tworzone są 3 grupy kier.: 1) kontrola i utrzy-manie dobrego klimatu w organiz. 2) realizuje dotychczasowe zadania, 3) przygotowanie i realizacja specjalnych działań strategicznych.

3. Tworzy się specjalne grupy operacyjne, reali-zujące zadania w ramach przydzielonych im elementów strategii,

4. system reakcji podlega testom symulacyjnym.

3. Dla uniknięcia zaskoczenia tworzy się „System wczesnego ostrzegania” (precyzyjna diagnoza i obserwacja otoczenia).

4. Działalność gosp. zawsze tworzy ryzyko.

---