RZEMIOSŁO
Sektor produkcyjno-usługowy, w którym zakłady prowadzą działalność gospodarczą w niewielkim zakresie z osobistym wkładem pracy właściciela. Rzemiosło było pierwotną formą wytwarzania dóbr, opartą na ręcznej technologii. Szczytowy okres rozwoju rzemiosła, zorganizowanego w silnych i zwartych cechach, przypada na okres Średniowiecza i Odrodzenia.
W wyniku rewolucji przemysłowej funkcje gospodarcze rzemiosła zostały poważnie ograniczone na rzecz przemysłu. W krajach rozwijających się rzemiosło stanowi jeden z czynników wzrostu gospodarczego. W krajach wysoko rozwiniętych, w związku z modernizowaniem procesów technologiczno-organizacyjnych następuje niwelowanie różnic między drobnym przemysłem i rzemiosłem. Rzemiosło jednocześnie jest czynnikiem ograniczającym bezrobocie, stąd ustawodawstwo tych krajów sprzyja jego rozwojowi.
W nauce społecznej Kościoła ta forma gospodarowania znajduje wysokie uznanie, ponieważ umacnia poczucie odpowiedzialności oraz pobudza inicjatywy w kierunku doskonalenia technologii produkcji w celu zaspokajania zmieniających się potrzeb i gustów ludności. Rzemiosło poprzez zmienność metod wytwarzania jest czynnikiem niwelującym ujemne skutki automatyzacji, niszczącej indywidualność ludzką w procesie pracy, a zatem istotnie wpływa na wzrost poczucia godności osobistej pracowpika (por. MM, 82-90).