Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło 20 listopada 1989 r. Konwencję o prawach dziecka. Jest to traktat międzynarodowy powszechny. Wszedł on w życie 2 września 1990 r. Polska ratyfikowała tę Konwencję 30 września 1991 r.
W Konwencji Praw Dziecka zapisano m.in. prawo dziecka do:
życia i rozwoju - dorośli mają obowiązek zapewnić mu jak najlepsze warunki życia i rozwoju;
nazwiska, uzyskania obywatelstwa, poznania swego pochodzenia;
zachowania tożsamości, w tym swego nazwiska i obywatelstwa;
wychowywania się w rodzinie, chyba że z ważnych powodów określonych prawem jest to niemożliwe; jeśli rodzice dziecka nie żyją razem, dziecko ma prawo do kontaktów i z mamą, i z tatą;
życia bez przemocy i poniżania - nikt nie ma prawa poniżać dziecka ani znęcać się nad nim;
poszanowania życia prywatnego - nikt nie może bezprawnie ingerować w życie rodzinne dziecka, łamać tajemnicy korespondencji;
wypowiedzi, w tym prawo do poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji;
wolności myśli, sumienia i religii - do 16 roku życia dziecka o wychowaniu religijnym dziecka decydują rodzice;
informacji i materiałów z różnych źródeł krajowych i zagranicznych przekazywanych przez środki masowego przekazu;
nauki, zgodnie z jego możliwościami, i przygotowania do odpowiedzialnego życia w wolnym społeczeństwie w pokoju, zrozumieniu, tolerancji, równości płci, przyjaźni między różnymi grupami etnicznymi, religijnymi, narodami;
zabawy i wypoczynku, udziału w zajęciach rekreacyjnych, stosownie do wieku dziecka, a także uczestniczenia w życiu kulturalnym i artystycznym.
APEL TWOJEGO DZIECKA
Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co Cię proszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę.
Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków. Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać.
Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To sprawia, że postępuję głupi, żeby udowodnić, że jestem duży.
Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.
Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem. Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.
Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię “Ja Cię nienawidzę”. To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną.
Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. Pomyśl jednak czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć Twojej uwagi, której tak bardzo potrzebuję.
Nie gderaj. Będę się bronił, udając głuchego.
Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.
Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów. Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.
Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Ja znajdę informacje gdzie indziej, ale chciałbym żebyś Ty była moim przewodnikiem po świecie.
Nie mów, że mój strachy i moje obawy są głupie. Dla mnie są bardzo realne.
Nigdy nawet nie sugeruj, że ty jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że nie jesteś taki.
Nigdy nie myśl, że usprawiedliwianie się przede mną jest poniżej Twojej godności. Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność.
Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.
Nie zapominaj jak szybko dorastam. Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale - proszę Cię - postaraj się.
Materiały z plakatu Fundacji Dzieci Niczyje, Fundacji im. Stefana Batorego i Medicins Du Monde.
szanuj mnie, żebym szanowała innych
wybaczaj, żebym umiała wybaczać
słuchaj, żebym umiała słuchać
nie bij, żebym nie biła
nie poniżaj, żebym nie poniżała
rozmawiaj ze mną, żebym umiała rozmawiać
nie wyśmiewaj
nie obrażaj
nie lekceważ
kochaj mnie, żebym umiała kochać
uczę się życia od ciebie
Materiały z plakatu kampanii "Dzieciństwo bez przemocy"