Wykład z Literatury XIX wieku Romantycznej Antropologii

Mickiewicz wydał dwa cykle sonetów. Krytycy romantyczni byli oszołomieni tym faktem.

Mickiewicz pokazuje nie tylko scenki miłosne ale także przekształcanie się bohatera ,który z romantycznego kochanka przemienia się w bajronicznego bohatera. Mickiewicz sięgnął do poematu poetyckiego

(formy oświeceniowej) pociął ją i w ostrym montażu złączył ją w cykl. Mickiewicz musiał stworzyć nowe formy. Pierwsza zajmująca się opisem.

Druga forma to jest opowiadanie, nie mówi tylko o wyglądzie przedmiotu ale o jego powstawaniu.

Ten proces poznania jest ważny ,ponieważ odbywa się w orientalnym kraju. Mickiewicz przeniósł poznanie podmiotu do innego kraju. Mickiewicz podkreśla nieznajomość świata, ponieważ w ,,Stepach Akermańskich'' pojawia się rano, noc oraz mrok ,który powoduje epistemologiczne zagubienie. Stepy akermańskie to utwór, który otwiera cykl Sonety krymskiei wprowadza jego bohatera: wędrowca, pielgrzyma przemierzającego wschodnie przestrzenie.

Podmiot liryczny opisuje swoją jazdę przez step, porównując ją do morskiej podróży Całe sonety krymskie można określić jako kolejne etapy poznania , w których podmiot poznaje.

Sonety reprezentują ogląd świata. Przy pomocy wyobraźni można sonety złożyć w całość.

Sonety krymskie to cykl 18 utworów wydanych w 1826 roku w Moskwie, w tomie pod tytułem Sonety. Stanowią one owoc podróży Mickiewicza na Krym w roku 1825. Poeta mieszkał wówczas w Odessie, gdzie został zesłany po procesie filomatów. Poeta już wcześniej, podobnie jak inni romantycy, zainteresował się tematyką Wschodu. Podczas pobytu w Petersburgu zajmował się literaturą i kulturą krajów arabskich. Wyprawa na Krym była więc konsekwencją fascynacji Mickiewicza orientem.

---