025 djvu

48 —

A ona piękna i młoda,

Całuje usta, nadstawia uszka Co tam szepleni nasz świegotuszka!

Och! szkoda, szkoda! .

Noc taka czarna, nie świeci gwiazdka,

Że ptak nie trafia nawet do gniazda,

A u nas wieczna pogoda.

O! bo my sercem słońca tak blizko Gdy przeczuwamy noc nad kołyską.

Och! szkoda, szkoda!

O! dosyć, dosyć!.... nie marz lak serce,

Twoje sny bolą, dziś w poniewierce, — Błagaj niech jaka przygoda

Rozbije ciebie o brzeg daleki,

Żebyś bez drgania ścichła na wieki.

Och! szkoda, szkoda!

A ona biedna! krwawą mą głową

Przerwie wam kiedyś chwilę godową Jak owa córka Heroda'.

Przeklnie was ludzie, potćm pobladnie. Trupem przy waszych nogach upadnie.

Och! szkoda, szkoda!

A oto kopcem skryty przed chłopcem Wędrownik we śnie spoczywał. Śpiew go obudził — bardzo się znudził,

I taką zwrótkę odśpiewał:

-Oj dziecię, dziecię! co też ty śpiewasz? Jakiej to gwiazdki z nieba zachciewasz?

A mchem nie rośnie ci broda.

Nie lepiej tobie siedzieć przy książce Niż o dalekiej marzyć podwiązce.

Och! szkoda, szkoda!-

Nie doszła chłopca piosnka z pod kopca, Bo wtenczas głośno on płakał,

I patrzył w słońce, i chustki końce Gorzkiemi łzami rozmakał.

W tćm nagle skoczył — czy może zoczył Śpiącego w trawie zająca?

Tupnął junaczoie — zaśmiał się strasznie — Owoż pieśń druga z gorąca:

-Chyba zerwę czarną przędzę Życia cierpień, prób,

Zerwę, żeby się czćmprędzej,

Stoczyć w ciemny grób.

Sr. T. XI.

3