059 djvu

na

Palrz! jak wtedy przez pustynię stępa żyrafa wspaniale,

liy ją z kurzu opłukały mętne trzęsawiska fale,

A piasnąca gdy przebiegnie nagie Karaów obszary.

Klęcząc wciąga długą szyją męty z napełnionej czary.

Nagle drgnęło coś w sitowiu, — z dzikim rykiem lew-czatowiec.

Na jej śliski grzbiet wyskoczył; patrzcie! —co to za wierzchowiec!

(Izy z was który w życiu calem posiadł piękniejsze czapraki,

Nad tę lśniącą szerść żyrafy, którą dosiadł jeździec taki?

Po olbrzymim onym koniu grzywa jeźdźca się przewija,

W imiszkuły długiego karku jeździec chciwe zęby w-pija,

A żyrafa z głuchym wrzaskiem nim z przestrachu zmysły zbierze.

Pierzcha — z lotu do wielbłąda, z szerści podobna panterze.

Patrz! jak sadzi przez równinę blaskiem zbielona księżyca,

Z głębi głowy nieruchoma wystąpiła jej źrenica,

Po jej szyi centkowanój, czarna krew kroplami zbiega,

A biednego serca bicie w cichej puszczy się rozlega.

1 podobny do obłoku co wiódł blaskiem Izraela,

buli do ducha wielkiej puszczy gdy się pląsem uwesela,

Podobny do onój trąby z morskiej wstającej przezroczy,

Taki słup żółtego piasku, wirem się za niemi toczy.

Ciężkiein skrzydłem sęp chrypiący ich biegowi towarzyszy.

Śladem ich hyena bieży, gwałcicielka grobów ciszy.

1 pantera co wyniszcza Kaffrowskie trzody rozbojem,

Śpieszy drogą swego króla, co znaczona krwią i znojem.