12836 OMiUP t2 Gorski0

obu płyt czołowych w taki sposób, że niemożliwe jest bezpośrednie mieszanie obu czynników, przepływających przez wymiennik.

Ścianki kanałów w spiralach — wymiennikach ciepła wykonuje się z blach o grubości 1,8-7-4 mm, najczęściej ze stali stopowych o zawartości 18% Cr i 8% Ni lub 18% Cr, 9% Ni i 2,7% Mo. Dla celów specjalnych materiałem na ścianki może być również stop Monela lub tytan.

A

B

Rys. 5.20. Schemat spiralnego wymiennika ciepła:

1 — kanał, 2 — króciec odprowadzający czynnik A, 3 — kr ociec doprowadzający czynnik B

Główną zaletą spiralnych wymienników ciepła jest ich bardzo zwarta budowa. Wymiennik o powierzchni ogrzewalnej wynoszącej 80 m² jest walcem

0    średnicy zaledwie 1 m i długości 1,06 m. Do wad zalicza się trudności w uszczelnieniu kanałów, a w konstrukcjach spawanych — bardzo kłopotliwe czyszczenie zamkniętych spiralnych kanałów.

W siłowniach i instalacjach okrętowych spotyka się najczęściej rurowe wymienniki ciepła zarówno z gładkimi rurkami, jak i z rurkami o wzmożonym współczynniku przejmowania ciepła (rurki żebrowane). Na nowo budowanych statkach coraz szerzej stosowane są wymienniki płytowe (podgrzewacze

1    chłodnice oraz niektóre typy utylizacyjnych wyparowników podciśnieniowych).

5.1.4.3. WYMIENNIKI REGENERACYJNE

Przykładem wymiennika regeneracyjnego jest podgrzewacz powietrza stosowany w głównych kotłach okrętowych. W wymienniku tym gazy spalinowe przekazują ciepło do powietrza tłoczonego do komory paleniskowej kotła. Podgrzewacz taki przedstawiony jest na rys. 5.21. Składa się on z obudowy 1 i bębna obrotowego 2 wprawianego w ruch silnikiem elektrycznym 3 przez przekładnię. Gazy spalinowe oraz ogrzewane powietrze przepływają przez podgrzewacz regeneracyjny w równoległych strumieniach, lecz w przeciw-

30