12447 Picture1 (4)

1

I

XIX

CSTERECB WSPANIAŁYCH I PiL

Postanowiłem udać się natychmiast do Gnata i nakłonić go, abyśmy jeszcze dziś zanieśli walizki na milicję i złożyli wszelkie niezbędne wyjaśnienia. Co prawda, nie miałem zbyt wielkich nadziei, że Gnat na to przystanie, ale co mi szkodzi spróbować?

Zastanawiałem się także, czy nie opowiedzieć Gnatowi o mojej ostatniej rozmowie z Perzykiem. Być może wiadomość, że zostaliśmy rozpracowani przez Perzyka, przełamie ewentualne opory Gnata i ułatwi mu podjęcie tej trudnej decyzji. Po prostu nie będzie miał innego wyjścia. Ale ledwie o tym pomyślałem, nawiedziły mnie poważne wątpliwości. Czy Gnat aby na pewno nie będzie miał innego wyjścia?

A jeśli pokusi się o rozwiązanie „specjalne”? A jeśli będzie wolał, zamiast przyznać się do wszystkiego — unieszkodliwić Perzyka, jedynego jak dotąd świadka. Zmusić go do milczenia. W jaki sposób? Zadrżałem na samą myśl o tym. Na pewno nie przebierałby w środkach. Kto wie, czy nie popełniłby jakiegoś strasznego czynu...

— Nie... nie... — otrząsnąłem się — przesadzam jak zwykłe i widzę sprawę w zbyt czarnych kolorach. Gnat sam powiedział, że jeśli nie będzie nam groziło to oskarżenie o napad, to do reszty sam pierwszy się przyzna. Więc chyba teraz nie stchórzy.

chyba nie nadaje się do perkusji... Gdyby go nagle pchła ugryzła, mógłby stracić rytm — paplał głupio bez przerwy.

Patrzyłem na niego osłupiały. Nigdy przedtem nie zachowywał się w ten sposób. Czyżby i on wysiadał i wysiadka tak się objawiała u niego?

W każdym razie dość dziwna reakcja. Szuka ulgi w ucieczce od rzeczywistości?

Postanowiłem go sprowadzić brutalnie na ziemię.

—    Zaraz ci się odechce tych wygłupów — powiedziałem. — Czeka nas dość przykra operacja, ale konieczna, niestety. Sytuacja uległa nagłej zmianie.

—    Co się stało? — Gnat zeskoczył z parapetu.

—    Nie bój się, to nie jest zmiana na gorsze.

Gnat odetchnął wyraźnie, a ja opowiedziałem mu krótko o wycofaniu przez Potępę oskarżenia o napad, powołując się na wiadomości uzyskane od Perzyka i oględnie napomknąłem, że teraz możemy „dać świadectwo prawdzie”.

Gnat popatrzył na mnie zdziwiony.

—    Naprawdę byś to zrobił?

—    Naprawdę — powiedziałem — ty zresztą też przyrzekłeś to zrobić...

—    Owszem — odparł Gnat — ale tylko w wypadku, gdyby ktoś niewinny miał ucierpieć. Ale to już nie grozi

288

-3S,

i

286

Ale na wszelki wypadek lepiej mu nie wspominać o		ani zatruchlakom, ani nikomu innemu, skoro wersja na
Perzyku. Tak... lepiej mu nie wspominać... natomiast		padu odpadła. A więc...
można mu wspomnieć o tej dziwnej wizycie motocyklisty		— A więc...
w moim domu. To nie była na pewno przypadkowa wi		— Nie ma o czym mówić — uciął Gnat.
zyta.		— Ale przecież chodzi także o nas samych.
O tym wszystkim postanowiłem porozmawiać z Gna		— Nie rozumiem cię, synu.
tem i udałem się bezzwłocznie do niego, ale nie zastałem		— No... żebyśmy jakoś wyszli z tego., no... rozumiesz,
go w chacie. Powiedziano mi, że poszedł na mecz. Zo		z twarzą...
stawiłem więc dla niego kartkę, aby jak tylko wróci z tego		— Wystarczy, jak wyjdziemy z całą skórą — mruknął
meczu, przyszedł natychmiast do mnie, a sam wróciłem		Gnat.
do domu i spróbowałem odrabiać matmę. Niestety, nic		— Ale zrozum, jak się będziemy czuli, jak będziemy
mi nie szło, rzuciłem więc matmę i dla odprężenia zabra		żyć z takim garbem... Nie wyobrażasz sobie... my wspa
łem się do geografii.		niali i taka rzecz...
Gnat jakoś nie przychodził. Po dwu godzinach czekania		— Na razie czuję się nie najgorzej — skrzywił się Gnat.
pobiegłem więc do niego po raz wtóry.		•— I wam też przejdzie. Co ty właściwie chcesz? Żebyśmy
Gnat znajdował się w stanie zupełnego relaksu. Sie		dobrowolnie nadstawiali skórę do bicia? Jesteśmy prze
dział w otwartym oknie na parapecie, jak rozleniwiony		cież niewinni, synu.
kot, i brzdąkał na gitarze, obrzydliwie zadowolony z sie		—• Czy zupełnie?
bie.		— Zupełnie. Więc dlaczego mamy się nadstawiać?
— Być może utworzę zespół big-beatowy — oświadczył		Co komu z tego przyjdzie! Nic. Nikomu. A więc po jakie
na widok mojej zdumionej miny.		licho...
— Obawiam się, że twoje popisy nie są na najwyższym		— Żebyśmy nie musieli dalej się staczać, aż ugrzęźnie-
poziomie — zauważyłem ponuro.		my z głową. Żebyśmy nie musieli dalej oszukiwać i kła
— Nie szkodzi. Wystarczy, że są głośne. Zobacz, na		mać, aż nam życie obrzydnie...
wet Osiadaczowie wysiedli. To świetny sposób na nich.		—- Denerwujesz mnie, synu.
Istotnie, po raz pierwszy okno Osiadaczy naprzeciwko		— Po prostu trzeba przerwać ten łańcuszek złych
było szczelnie zamknięte.		przygód.
— Czy nie włączyłbyś się do mojego zespołu, Tom		— Jakim kosztem?!
ciu? — zapytał Gnat. — Przypuszczam, że mógłbyś grać		— Trudno, musimy ponieść koszty.
. na trąbce... Poradź mi, na czym mógłby grać Kleksik,		. — Nie mam zamiaru ponosić. .

287

283

596