19291 NoB5

212 NAUKA O BOGU

a więc we wcieleniu. Rozumiemy je nie w sposób zawężony do momentu narodzenia, lecz jako całość ziemskiego życia Bożo go Syna. Oznacza to bliżej: bycie-człowiekiem i człowieczeń stwo Jezusa są historycznym, rzeczywistym miejscem, w którym została nam objawiona Trójca Święta. O konsekwencjach tego faktu, przede wszystkim o tym, jak należy widzieć boskość i człowieczeństwo w Jezusie, mówi szczegółowo traktat Chrys tologia¹⁰. W kontekście nauki o Bogu możemy w każdym razie powiedzieć: człowieczeństwo, którym żył Jezus, staje się we wnętrznym momentem poznania Boga. W nim Trójca Święhi spotyka się z nami z przekonującą jasnością: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca" (J 14,9). Jest ono znakiem, „vestigium Tńnitatis" ^u. Wiara w człowieczeństwo Jezusa po zwala nam wyraźnie widzieć życie Boga jako osobowe dawanie i przyjmowanie. To, co w świadectwie Biblii odczytujemy o Jego relacji z Ojcem i z Duchem, możemy przenieść nu wewnętrzne relacje Trójcy¹².

: 6*2.2 Królestwo Boże

Wydarzenie Chrystusa jest z pewnością najwyższym wyob rażalnym spotkaniem Trójjedynego Boga z ludźmi. Nie ono jest jednak celem tego spotkania. Wydarzenie Chrystusa stoi pod znakiem posłania. Naznacza historię w nowy sposób. Bi blia mówi o tym jako o królestwie Bożym (basileia tou Theoti)

¹⁰    W niniejszym podręczniku traktat V pt.: Chrystologia, rozdz. 2.5.

¹¹    E. Jilngel, Gott ais Geheimnis der Welt, Tubingen ⁵1986, 470-505

¹²    Mimo że Ewangelie ukazują tylko Jezusa-czlowieka, możemy w opm ciu o ogłoszony w Chalcedonie dogmat o nierozerwalnej jedności natmy ludzkiej i boskiej osobowości powiedzieć: Jezus jest w taki sposób człowi. kiem, że Jego bycie-człowiekiem odpowiada wewnątrztrynitamej relacjoimi ności drugiej Osoby. Człowiek Jezus stoi wobec Ojca i wobec Ducha zawn/i jako Logos — rozłączenie jest nie do pomyślenia.

Wydarzenie świata otrzymuje kierunek, który Paweł, wychodząc od punktu szczytowego w chrystologii, od zmartwychwstania, opisał następująco:

„Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie będą ożywieni. Lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem d, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszde nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował (...). A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, któiy Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich'' (1 Kor 15,22-25.28).

Bóg tak dalece ofiarowuje we wcieleniu siebie, że oddaje się w ręce swoich przeciwników, aby prowadzić ludzi do siebie. Najgłębszym sensem ekonomicznego działania Boga |est pojednanie z ludzkością, która w grzechu odwróciła się od podstaw swojego życia. Motywów tego pojednania należy /.nów szukać w miłości, która nie może być niczym innym, jak nnmanentną miłością Trójcy Świętej.

Jeśli to rozważanie poprowadzimy dalej w kierunku antropologicznym, historia ukaże się jako urzeczywistnienie królestwa Bożego i zarazem jako przestrzeń wydarzenia dla samorealizacji jednostki. Wprawdzie według nauki zawartej w Liście do Rzymian ludzie i wszystkie stworzenia podlegają wspólnemu losowi (Rz 8,21-26), ale związek człowieka z Bogiem to |ego braterstwo z Jezusem. „Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi" (Rz 8,29). Człowiek jest częścią świata, ale nie rozpływa się w świecie anonimowo. Wynika stąd również godność c/.lowieka i to, że godzien jest miłości, w sposób, który przewyższa wynikające z byda stworzonym na podobieństwo do Boga.