16 VIII. Funkcja pierwotna (całka nieoznaczona)
Przypuśćmy, że trzeba obliczyć całkę
W wielu przypadkach udaje się wybrać jako nową zmienną taką funkcję t = co (x) zmiennej x, żeby wyrażenie podcałkowe mogło być napisane w postaci f(x) dx = g (co (x)) co'(x) dx,
gdzie g (/) jest funkcją łatwiejszą do scałkowania niż f(x). Wtedy na mocy poprzedniego wystarczy znaleźć całkę
Jg(t)dt = G(t)+C,
aby przez podstawienie / = co (x) otrzymać z niej całkę szukaną. Zwykle piszemy po prostu
f f(x) dx= fg (t) dt,
rozumiejąc przez to, że w funkcji zmiennej t, wyrażonej całką stojącą po prawej stronie, wykonano już wspomniane podstawienie.
Obliczmy na przykład całkę
J sin3 x cos x dx.
Ponieważ dsin* = cosxdxt więc podstawiając / = sin x przekształcimy wyrażenie podcałkowe do postaci
sin3 x cos x dx = sin3 x dsin x = t3 dt.
Całka ostatniego wyrażenia może być obliczona z łatwością:
Pozostaje tylko powrócić do zmiennej x podstawiając sin x zamiast t
r . , , sin4 x I
sin3 x cosx dx = —---hC.
J 4
Zwracamy uwagę czytelnika na to, że przy wyborze podstawienia t = co (x) upraszczającego wyrażenie podcałkowe trzeba pamiętać, że w jego skład musi wejść czynnik ©'(*) dx dający różniczkę nowej zmiennej, dt [patrz (I)]. W poprzednim przykładzie podstawienie t * sin :r było dogodne dzięki obecności czynnika cos xdx = dt.
W związku z tym interesujący jest przykład
| sin3 x dx.
Tu podstawienie f * sin x nie mogłoby być zastosowane właśnie ze względu na brak wspomnianego czynnika. Jeśli spróbować wyodrębnić z wyrażenia podcałkowego jako różniczkę nowej zmiennej czynnik sin x dx lub jeszcze lepiej, —sin x dx, to doprowadzi to do podstawienia t * cos x. Ponieważ wyrażenie, które pozostało,
—sin2 x ** cos2 x—1
upraszcza się przez takie podstawienie, podstawienie to może tu być użyte. Mamy
J sin3xdx p J yt2-\)dt *~-t+C ” -cos x+C.
Przy pewnej wprawie w wykonywaniu podstawień można nie pisać nawet zmiennej t. Na przykład w całce
J sin3 x cos xdx — J sin3 x d sin x
można w pamięci traktować sin x jako nową zmienną i od razu otrzymać wynik. Analogicznie
Przeprowadzamy tu w pamięci podstawienie t = x/a.
Czytelnik widzi teraz, że reguła 111,266 sprowadza się właściwie do podstawienia liniowego t «* ax+b:
C f(ax+b)dx = ~ J* f(ax+b) d (ax+b) = .
Niekiedy używa się podstawień w inny sposób niż pokazany wyżej. Podstawia się mianowicie za x do wyrażenia podcałkowego f{x)dx bezpośrednio funkcję x =» ?(/) nowej zmiennej t i otrzymuje się w wyniku wyrażenie
Jeśli w tym wyrażeniu dokonać podstawienia t = co (x), gdzie co (x) jest funkcją odwrotną względem? (/), to powrócimy oczywiście do wyjściowego wyrażenia podcałkowego/(.v) dx. Zachodzi więc, jak i w poprzednim wypadku, równość (2), gdzie po prawej stronie po obliczeniu całki — trzeba podstawić / *= co (x).
Obliczmy na przykład całkę
Jeśli podstawimy x = t6 (żeby dały się wyciągnąć wszystkie pierwiastki), to otrzymamy fi/x * f3, {/i = i1* dx = 6t*dt i