Wykorzystując zasadę superpozycji, przemieszczenia pionowe punktów i i 2 można określić wzorem:
EJ,
n x(2) n XW '
5,2X^ + 52> ZlT
i=l bi i=l bi
(7.10)
gdzie:
przemieszczenie pionowe punktu zamknięcia grodzi poprzecznej 1
z kratą główną od obciążenia wywołanego siłami wewnętrznego
Xj t
oddziaływania kraty pomocniczej na główną
yi
przemieszczenie pionowe punktu zamknięcia grodzi poprzecznej 2
z kratą główną od obciążenia wywołanego siłami wewnętrznego oddziaływania kraty pomocniczej na główną tS
przemieszczenie punktu od obciążenia jednostkowego, przyłożonego w punkcie t,
długości prętów wykratowania poprzecznego i ukośnego;
bj(b, m, w)
suma sił poprzecznych działających na kratę główną w przekroju grodziowym (1);
suma sił poprzecznych działających na kratę główną w przekroju grodziowym (2).
Krata główna działa na kratę pomocniczą poprzez pręty wykratowania poprzecznego i ukośnego układem sił ^ (rys. 7.12).
Przemieszczenia punktów 1 i 2 przekrojów grodziowych można określić wzorami:
EJ->
« XW njc(2)'
i=f Oj /=l bj
(7.11)
zastępczy moment bezwładności kraty pomocniczej,
gdzie:
suma sił poprzecznych działających na kratę pomocniczą w przekroju grodziowym (1),
suma sił poprzecznych działających na kratę pomocniczą w przekroju grodziowym (2).
©
Schemat odkształcenia kratowego dźwigara odniesiony do przyjętych założeń obliczeniowych przedstawiono na rysunku 7.13.
Dla prętów LU i CH grodzi poprzecznej 1 obliczeniowy schemat odkształcenia przedstawia rysunek 7.14.
Pręty LU i CH grodzi poprzecznej 1 obciążone są momentem oddziaływania x{. Zwrot momentu przeciwdziała obrotowi odkształconej osi prętów LU i CH wynikłemu z niejednakowego przemieszczenia punktów zamocowania w kracie głównej i pomocniczej.
127