16

16



gdzie:


y! - przemieszczenie pionowe kraty głównej, wywołane obciążeniem pionowym przyłożonym w płaszczyźnie kraty głównej;

_y// - przemieszczenie pionowe kraty pomocniczej, wywołane obciążeniem pionowym przyłożonym w płaszczyźnie kraty głównej; bh w,- - długość prętów poprzecznych.

Przyjmuje się następnie, że obie kraty nośne będą rozpatrywane jako belki swobodnie podparte, związane ze sobą prętami wykratowania poprzecznego i ukośnego.

Zakłada się przegubowe zamocowanie prętów poprzecznych i ukośnych w połączeniu z kratą pomocniczą i sztywne w połączeniu z kratą główną [91].



Rys, 7.6. Schemat rzeczywistej deformacji przestrzennego dźwigara kratowego (a); schemat obliczeniowy dźwigara (b)

Do rozważań teoretycznych przyjęto konstrukcję prętową dźwigara skrzynkowego, przedstawioną na rysunku 7.7. W wyniku odkształcenia ustroju prętowego pionowa siłą P, przyłożoną w płaszczyźnie kraty głównej, następuje wzajemne oddziaływanie obu ustrojów nośnych (kraty głównej i pomocniczej), które są ze sobą połączone prętami wykratowania poprzecznego i ukośnego. Na pręty łączące przenosi się oddziaływanie momentowe kraty głównej w postaci niewiadomych momentów oddziaływania

Krata pomocnicza jest obciążona układem sił poprzecznych    {bi — długość pręta

bi

łączącego obie kraty nośne) przyłożonych w węzłach przegubowych, łączących je z kratą pomocniczą. Natomiast krata główna jest obciążona siłą zewnętrzną Z5 oraz siłami poprzecznymi oddziaływania wewnętrznego kraty pomocniczej na kratę główną

£^7 (rys. 7-8).

Każdy pręt stężenia poprzecznego doznaje obrotu wynikłego z niejednakowego przemieszczenia obu krat nośnych.

Kąt obrotu cięciwy odkształconej osi pręta, wynikły z niejednakowego przemieszczenia punktów jego zamocowania w kracie głównej i pomocniczej, można określić w oparciu o metodę przemieszczeń (rys. 7.9) - wzorem (7.7)

123


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
16 gdzie: y - przemieszczenie pionowe kraty głównej, wywołane obciążeniem pionowym przyłożonym w
12 gdzie: T, T2 - reakcje wtórne odpowiednio w p. 1 i 2 od obciążenia wtórnego wywołanego obciążeni
16 gdzie: K — współczynnik poprawkowy, uwzględniający wpływ innych czynników (oprócz skręcania) na
12 gdzie: T{, f2 - reakcje wtórne odpowiednio w p. 1 i 2 od obciążenia wtórnego wywołanego obciążen
16 gdzie: K. - współczynnik, poprawkowy, uwzględniający wpływ innych czynni ków (oprócz sk ręcania)
11 F, = —405 Wartości sit w prętach kratownicy w [kN] wywołanych obciążeniem zewnętrznym Wartości s
17 (7.7) gdzie: 0 - kąt obrotu cięciwy odkształconej osi pręta poprzecznego, yifyk - przemieszczeni
17 (7.7) gdzie: 0 - kąt obrotu cięciwy odkształconej osi pręta poprzecznego, yh yk - przemieszczeni
18 Wykorzystując zasadę superpozycji, przemieszczenia pionowe punktów i i 2 można określić
16 76 4. Elementy zginane oraz M = 1757 kNm < MRiV - 1770 kNm. W odległości 2,5 m od podpory (ry
16 11. ŁOŻYSKA TOCZNE Łożyska toczne są znormalizowane w skali światowej. Normalizacją objęte są gł

więcej podobnych podstron