20686 PwTiR051

100 Rozdział 5

kowego na terenie gospodarstwa rolnego, czy wynajmowanie pokoi i miejsc na ustawienie namiotów innym osobom niż turyści, jak np. uczniom, nauczycielom, pracownikom sezonowym, czy osobom przebywającym na delegacji.

Ustawa o usługach turystycznych nie wymaga dla prowadzenia działalności hotelarskiej uzyskania koncesji, zezwolenia, ani wpisu do rejestru działalności regulowanej. Jest to tzw. wolna działalność gospodarcza. Podjęcie i wykonywanie tego rodzaju działalności usługowej jest wolne dla każdego na równych prawach, ale z zachowaniem warunków określonych przepisami obowiązującego prawa. Chociaż nie ma tutaj administracyjnoprawnej reglamentacji działalności, to nie oznacza to braku ustawowych warunków i wymagań stawianych przedsiębiorcy. Ma on wszystkie te obowiązki, które ciążą na każdym uczestniku obrotu gospodarczego, w tym obowiązek rejestrowy. W praktyce świadczeniem usług hotelarskich zajmują się głównie spółki z o.o., spółki akcyjne, spółki osobowe, osoby Fizyczne, spółdzielnie, przedsiębiorstwa państwowe i niektóre stowarzyszenia. Podjęcie takiej działalności przez podmioty inne niż osoby fizyczne wymaga więc uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców. Natomiast osoba fizyczna podejmująca świadczenie usług hotelarskich powinna uzyskać wpis do ewidencji działalności gospodarczej, co nie dotyczy rolników świadczących usługi agroturystyczne w gospodarstwie rolnym.

Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie hotelarskim konieczne jest uzyskanie zaszeregowania danego obiektu do odpowiedniego rodzaju i kategorii. W razie rozpoczęcia świadczenia tego rodzaju usług w obiekcie już posiadającym zaszeregowanie przedsiębiorca powinien wystąpić o potwierdzenie lub zmianę dotychczasowego zaszeregowania. Te obowiązki nie dotyczą przedsiębiorców i rolników zamierzających świadczyć usługi hotelarskie w innych obiektach niż hotelarskie. Takimi właśnie obiektami są kwatery agroturystyczne, ośrodki wczasowe, ośrodki szkoleniowo-wypoczynkowe, domy pracy twórczej, zakłady uzdrowiskowe, pokoje gościnne oraz wszelkie inne obiekty, które nie zostały zaszeregowane do określonego rodzaju obiektów hotelarskich. Przed rozpoczęciem świadczenia w nich usług hotelarskich jest wymagane zgłoszenie danego obiektu do ewidencji prowadzonej przez wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce położenia obiektu. Wskazany obowiązek obejmuje także rolników zamierzających świadczyć usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym.

Wbrew pozorom wcale nie jest regułą, że świadczenie usług hotelarskich następuje w obiektach hotelarskich. Taka zasada nie wynika z ustawy o usługach turystycznych, ani nie potwierdza jej praktyka. W ostatnich latach przybyło właśnie tych innych obiektów kosztem zmniejszenia liczby obiektów hotelarskich. Obiekty hotelarskie to obiekty spełniające wymagania z reguły dosyć wysoko określone. Są to obiekty standardowe, które powinny odpowiadać wymaganiom przyjętym w tym zakresie na rynku międzynarodowym. Standardy bowiem spełniają ważną rolę w procesach podnoszenia jakości usług hotelarskich i dążeniu do poprawy ochrony interesów gości hotelowych. Standaryzacja w hotelarstwie oznacza określenie, wybór i przestrzeganie norm określających parametry i elementy procesu świadczenia usług hotelarskich. Jest to więc metoda utrzymania określonego poziomu świadczeń i realizacji celów jakościowych usług hotelarskich.

Dopuszczenie innych obiektów do świadczenia w nich usług hotelarskich wiąże się ze spełnieniem tylko minimalnych wymagań co do wyposażenia oraz sanitarnych i przeciwpożarowych. Istnienie tej kategorii obiektów jest konieczne ze względu na zasadę swobody działalności gospodarczej Jest to też celowe, gdyż umożliwia utrzymanie istniejącej bazy noclegowej, która w wielu przypadkach nie byłaby w stanie spełnić wymagań ustalonych dla obiektów hotelarskich. W 2006 r. na ogólną liczbę 6694 tzw. obiektów' zbiorow ego zakwaterowania tylko ok. 1/3 stanowiły obiekty hotelarskie w rozumieniu ustawy o usługach turystycznych.

Świadczenie usług hotelarskich w innych obiektach niż hotelarskie wcale nie oznacza wykonywania ich na niższym poziomie niż w obiektach hotelarskich. Nieraz zdarza się. że jest wręcz odwrotnie, ale tego nie gwarantuje z góry sam charakter obiektu innego niż hotelarski. Taki obiekt nie podlega szczególnym wymaganiom co do wielkości i wyposażenia oraz zakresu świadczonych usług. To sam przedsiębiorca lub rolnik prowadzący działalność w tego rodzaju obiekcie przesądza o zakresie świadczonych w nim usług hotelarskich, wykraczającym poza minimalne wymagania ustalone przez obowiązujące prawo. To właśnie dany przedsiębiorca lub rolnik samodzielnie ocenia, czy określony obiekt nie będący obiektem hotelarskim, spełnia minimalne wymagania co do wyposażenia oraz wymagania sanitarne, przeciwpożarowe i inne określone odrębnymi przepisami. W razie pozytywnego wyniku tej samooceny przedsiębiorca lub rolnik może zgłosić taki obiekt do wspomnianej ewidencji prowadzonej przez wójta. Mają oni rówmież obowiązek poinformowania właściwego organu o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich w danym obiekcie innym niż hotelarski.

5.2. Podstawy prawne kategoryzacji obiektów hotelarskich

Świadczenie usług hotelarskich w obiektach hotelarskich wymaga uzyskania zaszeregowania danego obiektu hotelarskiego do odpowiedniego rodzaju oraz nadania mu stosownej kategorii. Potocznie jest to określane mianem kategoryzacji obiektów hotelarskich. Jej podstawy ustaliła ustawa o usługach turystycznych, która wyróżnia osiem rodzajów obiektów hotelarskich: hotele, motele, pensjonaty, kempingi, domy wycieczkowe, schroniska młodzieżowe, schroniska oraz pola biwakowe. Jest to katalog zamknięty i bez zmiany wskazanego prze-